Scriptie co-creatie 2.0 jeurissen%26vriesde sll8

Waar doorslaggevend leiderschap zich meer richt op het behalen van resultaat, probeert faciliterend
leiderschap zich meer op consensus met de omgeving te richten. Faciliterend leiderschap vereist daarom
meer subtiliteit gecombineerd met contextgevoeligheid, relativeringsvermogen en overwicht (Hendriks en
Tops, 2000).
De plaats van de strategische politieleiders is veranderd door de opkomst van burgerparticipatie. Zij krijgen
te maken met zowel de eisen van doorslaggevend leiderschap (het snel maken van duidelijke beslissingen)
en de eisen van faciliterend leiderschap (het bereiken van consensus en het betrekken van de omgeving).
Dit type leiderschap is wellicht minder aansprekend voor politieleiders dan doorslaggevend leiderschap,
maar veel meer in overeenstemming met de verwachtingen en waarden van de huidige consensusdemocratie.
3.9 Conclusie
De wederzijdse afhankelijkheid van organisaties heeft door de afgelopen decennia heen een toenemende
noodzaak tot praktische samenwerking gecreëerd, zowel in de profit als in de non-profit sector. Organisaties
streefden vroeger naar de verwezenlijking van eigen doelen, maar zijn steeds vaker tot elkaar veroordeeld.
Ook wicked problems, waarin problemen zo complex zijn dat het vraagt om een transformatie van bestaande
organisatiestructuren, processen en competenties (aangezien deze niet meer aansluiten bij de participatieve
netwerkmaatschappij) hebben samenwerkingsverbanden versterkt.
Om wederzijdse afhankelijkheid te herkennen, is het wenselijk dat actoren open staan voor elkaars belangen
zonder daarbij het eigenbelang uit het oog te verliezen. Dat kan door de belangen en doelen van partijen
met elkaar te combineren of door de problematiek vanuit een ander denkkader te bekijken zodat er een
nieuwe dynamiek ontstaat, zolang er maar sprake blijft van wederzijds voordeel voor alle partijen.
In dit theoretisch hoofdstuk hebben we verschillende vormen van wederzijdse samenwerking verkend aan
de hand van de begrippen innovatie, coproductie en interactieve beleidsvorming.
Co-creatie bij de overheid, of tussen een overheidsinstantie en burger, bouwt voort op het concept van
interactieve beleidsontwikkeling en burgerparticipatie. Co-creatie heeft door de opkomst van sociale media
een extra boost gekregen, omdat hierdoor co-creatie niet langer tijd- en plaatsgebonden is. Cocreatie maakt
inmiddels een onlosmakelijk onderdeel uit van de moderne maatschappij.
Wat kan co-creatie betekenen voor de politieorganisatie? De politie heeft juist in deze tijd te maken met
nog meer uitdagingen die zich op hetzelfde moment in verschillende onderdelen manifesteren. Naast het
eerder genoemde wickedness karakter van de samenleving dreigt risicomijdend gedrag en terugkeer naar
de hiërarchische structuur en cultuur, juist nu de samenleving vraagt om politieleiders die bereid en in staat
zijn om risico’s te nemen. Als leiders gewend zijn om in traditionele, voorspelbare situaties te werken, bestaat
de kans dat zij moeite krijgen met het werken in een meer dynamische omgeving. Daar zijn namelijk andere
vaardigheden voor nodig. Maar tegelijkertijd blijven ook de ‘oude’ vaardigheden belangrijk, zoals technische
en procedurele kennis. Dat vereist evenwichtskunst van strategisch leidinggevenden.
Daarnaast hebben we gezien dat de lenigheid van een organisatie bepalend is voor een succesvol cocreatieproces.
De mate waarin Moed, Vermogen en Bewustzijn aanwezig zijn in een organisatie bepalen
mede het succes of falen van het co-creatieproces.
74 Co-creatie 2.0