Scriptie co-creatie 2.0 jeurissen%26vriesde sll8

Moderatie 26
Zoals we in dit hoofdstuk hebben kunnen vaststellen zorgt het verbindend vermogen van het internet ervoor
dat nieuwe organisatie- en samenwerkingsvormen ontstaan, maar dat virtuele communities niet zondermeer
succesvol en nuttig zijn. Het vereist inspanning om ze te creëren, te onderhouden, te exploiteren en om er
informatie aan te onttrekken. Dit betekent dat er bij coproductie middels sociale media rekening gehouden
moet worden met de manier waarop content gebruikers hun bijdragen leveren of zich kunnen onttrekken
aan de community. In veel literatuur wordt benadrukt dat het gebruik van sociale media door overheden
lastig verloopt, maar wanneer het gaat om co-creatie liggen er ook belangrijke barrières aan de kant van
burgers. Daar bij lijkt het niet zozeer om technische beperkingen te gaan, als wel om gebrek aan interesse
(Bekkers & Meijer; 2010). De sleutel tot succes van initiatieven ligt dan ook vooral bij moderatie om interesse
van burgers te behouden en te kanaliseren. Bekkers en Meijer stellen dat de moderator moet worden
beschouwd als een ‘procesmanager’, die het proces van co-creatie 2.0 in goede banen moet leiden. De
procesmanager moet erop letten dat partijen betrokken worden bij het proces, de inhoud van het proces
bewaken, regels bewaken en zorgen dat er resultaten worden geboekt (vergelijk De Bruijn et al, 2000). Dit
vraagt om een managementstrategie die zich daarop toespitst. Bovaird (2007:858) geeft aan dat er een
nieuw ethos nodig is voor de publieke dienstverlening, waarin de rol van professionals is om coproductie
aan te moedigen en te ondersteunen. Co-creatie 2.0 te managen als een proces van institutionele innovatie
(Bekkers & Meijer 2010) is daarmee een belangrijke factor.
Sociale strategie
27
Optimisme over de politieke en ambtelijke toepassing van sociale media wordt breder gedeeld (Shirky,
2008; Surowiecki, 2004). Zo spreekt van Berlo (2009) over een Overheid 2.0, stelt Simons (2010) dat
crowdsourcing een belangrijke rol kan spelen in het werk van ambtenaren, voorspellen Leadbeater en
Cottam (2007) een user generated state, ziet Noveck (2009) een collaborative democracy ontstaan en
stellen Winograd en Hais (2008) dat sociale media een politieke omwenteling in de Verenigde Staten zullen
veroorzaken die de politiek fundamenteel zal veranderen (Aalberts & Kreijveld 2011:14). Een van de meest
cruciale factoren is de mate waarin de organisatie die sociale media wenst in te zetten een strategisch plan
van aanpak heeft, ook wel Sociale strategie genoemd (Kerkhofs et.al 2011).
Spanning tussen anarchie en bureaucratie
28
De veranderingen in de verbindingen tussen overheid en samenleving - van contacten met traditionele
groepen naar contacten met open, dynamische netwerken - leiden tot spanningen binnen overheidsorganisaties
(Bekkers & Meijer 2010). De samenleving kan worden getypeerd als een anarchistisch bolwerk,
waarin al dan niet georganiseerde vormen van gemeenschapsbinding samenkomen. Een willekeurige
overheidsorganisatie kan veelal worden getypeerd als een bureaucratie. De bureaucratische structuur van
overheidsorganisaties past bij een omgeving die stabiel en eenvoudig is, maar voldoet minder wanneer de
omgeving gefragmenteerd en dynamisch is (Mintzberg 1983). Dit betekent dat verwacht kan worden dat
de veranderingen in de externe oriëntatie op sociale media gebied vragen om aanpassingen binnen
overheidsorganisaties.
70 Co-creatie 2.0