Werken aan sociaal weerbare wijken - Instituut ISW

• Om te voorkomen dat het vertrouwen tussen de samenwerkende partijen verder wordt
beschaamd, moet ieder afzonderlijk doen wat ze heeft toegezegd. Dat klinkt als de
grootste open deur die kan worden open getrapt. De evaluatie heeft echter laten zien
dat dit niet zo vanzelfsprekend is. Als er vanuit de politie (bij monde van de unit-chef)
wordt beloofd dat er meer politie-inzet zal komen, maar dat in de praktijk uitblijft of
slechts van korte duur is, beschaamt dat het vertrouwen van de andere partijen in de
politie.
• Voor het slagen van buurtpreventie is de betrokkenheid en inzet van de wijkagenten
essentieel. De wijkagenten (en diens leidinggevenden) zullen slechts bereid blijven
hun medewerking aan buurtpreventie te verlenen zolang zij daarvan het nut inzien.
Daartoe is het nodig dat de straatcoördinatoren gedurende de uitvoering het doel van
de interventie voor ogen houden. Het betekent concreet dat zij zich - meer dan nu het
geval is - moeten richten op activiteiten gericht op buurtveiligheid. Daarmee blijven
zij een interessante samenwerkingspartner voor de politie.
• Buurtpreventie staat of valt bij de inzet van straatcoördinatoren. Hun motivatie om aan
buurtpreventie deel te nemen, is een bijdrage te leveren aan het vergroten van
buurtveiligheid. Zij hebben het idee dat hun inzet ‘ertoe doet’ als zij aanwijsbare
successen boeken. Momenteel is dat echter niet of nauwelijks het geval omdat ze vaak
niet weten wat de wijkagenten met hun meldingen hebben gedaan. Om het vertrouwen
van de straatcoördinatoren in de wijkagenten terug te winnen is het noodzakelijk dat
de wijkagenten hen op de hoogte houden van de acties die zij naar aanleiding van hun
meldingen hebben ondernomen. Successen worden daarmee zichtbaar en voeden de
motivatie om zich in te blijven zetten voor buurtpreventie.
Politiehuiskamer
• Het verdient aanbeveling om de politiehuiskamer te zien als een middel tot een doel –
het terugwinnen van het vertrouwen van bewoners – en niet als een doel op zich. Dat
wil zeggen; de werkzaamheid van de politiehuiskamer berust niet zozeer op de locatie
in de wijk of de inrichting ervan als huiskamer, maar op de aanwezigheid en
toegankelijkheid van de wijkagenten die vanuit deze voorziening hun taken
uitoefenen.
Welke andere lessen kunnen worden getrokken voor (toekomstige) politieposten in andere
wijken?
• Het is de overweging waard om politieposten te huisvesten in wijkwinkels. Ten eerste
is daar – in de persoon van de baliemedewerker - (bijna) altijd iemand aanwezig. Daar
kunnen bewoners te woord worden gestaan door de baliemedewerker (en wordt
verteld wanneer de wijkagenten weer beschikbaar zijn) Het voorkomt dat hun
vertrouwen wordt beschaamd omdat ze niet voor een dichte deur komen te staan. Ten
tweede biedt het de mogelijkheid om ‘onopvallend’ met de wijkagent te praten. Dat is
gunstig voor de bewoners die – uit angst voor represailles - niet willen dat anderen
weten dat zij met de wijkagent hebben gesproken. Een voorziening waar ook
professionals van andere lokale instellingen aanwezig zijn of spreekuur houden, maakt
het mogelijk te spreken met een wijkagent zonder verdenking op zich te laden.
• Openingstijden scheppen verwachtingen bij bewoners – ongeacht de problemen van
bezetting en huisvesting die achter de schermen spelen. Helderheid over – en naleving
van – openingstijden voorkomen dat het vertrouwen van bewoners (verder) wordt
Duurzame buurtveiligheid | 115