Werken aan sociaal weerbare wijken - Instituut ISW

3. De mate van zorgzaamheid van een wijk. Hoe zorgzamer een wijk hoe groter de kans
dat ouderen formeel of informeel in de wijk participeren. In ons onderzoek hebben wij
een meetinstrument ontwikkeld, waarmee de zorgzaamheid van een wijk gemeten kan
worden (zie Publicatie “Interventies voor een leefbare wijk”).
Per wijk zou een profiel gemaakt kunnen worden waarin deze drie factoren beschreven zijn.
Vervolgens zou op grond daarvan een zo te noemen “wijkakkoord” (een soort van convenant)
opgesteld kunnen worden waarin de rollen, rechten en plichten van participerende bewoners
en professionele actoren worden vastgelegd. Het ligt voor de hand dit wijkakkoord
regelmatig, misschien wel jaarlijks, vast te stellen, omdat vooral in ontwikkelingswijken de
drie genoemde condities snel kunnen veranderen.
Meer resultaat is te boeken als oudere mensen persoonlijke worden benaderd
Wil je ouderen formeel laten participeren dan moet je hen persoonlijk uitnodigen. Van de
onderzochte respondenten blijkt slechts een derde rechtstreeks te zijn uitgenodigd. In de
meeste gevallen hebben de mensen zelf het initiatief genomen of gereageerd op een
advertentie. Het vermoeden lijkt gerechtvaardigd dat meer resultaat (meer participatie) te
realiseren is als bewoners rechtstreeks worden benaderd. Vooral oudere bewoners stellen dit
op prijs. Dit blijkt ook uit ervaringen van de participatiecoaches, de ervaringen met het
toepassen van de Bronmethodiek en de reacties van hoge opkomst van persoonlijk
uitgenodigde oudere bewoners op informatieavonden in het kader van het project Zilveren
Kracht Arnhem. Dit laatste project is eind augustus van start gegaan en oudere bewoners
hebben daarbij aangegeven op welke manier ze willen participeren.
Ook uit ervaringen in andere steden komt de ervaring naar voren dat bij een persoonlijke
benadering mensen gemakkelijker zijn over te halen. Overigens blijkt uit de eerder
beschreven wervingsactie van Malburgen, waarbij 80 mensen “geronseld” werden die
vervolgens voor ¾ weer afvielen, dat er meer nodig is dan alleen een rechtstreekse (en
persoonlijke) uitnodiging. Er moet ook besproken worden wat mensen wat mensen leuk
vinden en goed kunnen.
De opmerking dat het gemakkelijker werven is als er iets aan de hand is, zou aangegrepen
kunnen worden om incidentele wervingscampagnes hier meer op af stemmen, bv. als een
nieuw wijkplan gemaakt moet worden.
Plan vergaderingen ’s avonds en houdt rekening met de agenda
Veel mensen willen wel wat doen, maar hebben geen zin in eindeloos vergaderen.
Leefbaarheid is zeer breed en er spelen zich veel zaken op het niveau van de wijk af.
Bovendien is de samenhang tussen sociaal en fysiek essentieel voor het Wijkgerichte Werken.
Dit alles heeft tot gevolg dat agenda’s van wijkbeheergroepen, wijkplatforms en andere
bewonersgroepen te weinig toelaten dat diepgaand op bepaalde specifieke onderwerpen wordt
ingezoomd. De platforms bepalen in beginsel zelf hun agenda en zo is er volgens de regels
wel degelijk de mogelijkheid om ongevraagd advies te geven. Toch wil dat niet zeggen dat
het voor iedereen aantrekkelijke onderwerpen zijn. Bovendien blijken vele agenda’s overvol
en wordt veel tijd besteed aan het uitwisselen van informatie over de voortgang en procedures
van projecten en interventies.
Ook uit evaluaties in Leeuwarden (Heins, 2008) en Groningen (Knoop, 2008) komt naar
voren dat mensen met te weinig eigen ideeën en initiatieven komen. Kennelijk werpen
wijkplatforms hiervoor toch nog een drempel op en worden bewoners te weinig gestimuleerd
om zelf de agenda te bepalen. Gemeente en corporaties zijn geneigd om “van alles te
Participatie van ouderen | 161