Werken aan sociaal weerbare wijken - Instituut ISW
Werken aan sociaal weerbare wijken - Instituut ISW
Werken aan sociaal weerbare wijken - Instituut ISW
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
citaat<br />
20<br />
Mensen willen graag maar je ziet dat ze bepaalde vaardigheden niet<br />
hebben. Die kun je ze <strong>aan</strong>leren. In een groep bijvoorbeeld, zie je dat de<br />
één meer kan dan de ander. Mensen hebben verschillende kwaliteiten.<br />
Sommigen zijn bijvoorbeeld meer ‘doe-mensen’ terwijl anderen juist<br />
meer willen vergaderen. Het is belangrijk om <strong>aan</strong> te sluiten bij wat<br />
mensen wel kunnen en willen en dan de ontbrekende vaardigheden te<br />
ontwikkelen. Het is heel belangrijk om als professional dit proces te<br />
bewaken anders raak je mensen kwijt.<br />
(workshop)<br />
Het is dan ook belangrijk om als professional continu jezelf de vraag te stellen wat mensen<br />
wel en niet willen, kunnen en waarom. In het stellen van deze vraag zit een spanning besloten.<br />
Professionals zijn bezig met in te schatten wat mensen kunnen en deze kwaliteiten verder te<br />
ontwikkelen door mensen positief te stimuleren: “dat kun je wel”. Het gevaar is dat bewoners<br />
wel willen maar niet kunnen. Het risico is dan ook om bewoners te overvragen:<br />
citaat<br />
21<br />
Het risico is om mensen te vragen die wel willen maar niet kunnen. Als<br />
je dat doet dan werkt het eigenlijk averechts want dat werkt frustrerend<br />
voor mensen. Het groeit dan eigenlijk de verkeerde kant op. Ze worden<br />
dan passief en uiteindelijk willen ze helemaal niets meer.<br />
(workshop)<br />
Dit overvragen kan deels ondervangen worden door als professional vragen te stellen als ‘hoe<br />
zouden we / jij het wel voor elkaar kunnen krijgen?’ Daarnaast is luisteren naar wat er<br />
daadwerkelijk speelt bij iemand, de straat of de buurt van essentieel belang. Deze spanning<br />
kan zich ook negatief uiten:<br />
citaat<br />
22<br />
Je hebt ook een <strong>aan</strong>tal bewoners die zich steeds negatief opstellen en als<br />
een soort tweede natuur continu de grenzen opzoeken van wat wel en niet<br />
mag. Als professional ben je dan toch snel geneigd om de grenzen steeds<br />
een beetje op te rekken omdat je het niet wilt verpesten voor de rest van<br />
de groep of, in één op één situaties, omdat je toch je doel wilt halen. Het<br />
gevaar is dat je de grenzen van het toelaatbare steeds verder gaat<br />
verleggen. Op dat soort momenten kun je beter de stekker er uit trekken<br />
maar vaak denken we: ‘ach, we geven ze nog één kans’.<br />
(workshop)<br />
In plaats van ‘pappen en nathouden’ is het belangrijk om bewoners steeds <strong>aan</strong> te spreken op<br />
hun gedrag op het moment dat ze de grenzen van het toelaatbare overschrijden.<br />
Bij interventies gericht op empowerment is het belangrijk om gewenst gedrag te<br />
stimuleren. Dit kan bijvoorbeeld door successen te delen en mensen te waarderen door ze in<br />
het zonnetje te zetten na een activiteit. Ook bewoners stimuleren om met ideeën te komen, ze<br />
bewust te maken wat er in de buurt of wijk speelt of te doen is en ze te verleiden mee te doen,<br />
is een manier. Op individueel niveau kan dit door haalbare kleine doelen te stellen en positief<br />
gedrag ten <strong>aan</strong>zien van deze doelen te stimuleren:<br />
citaat<br />
23<br />
We vergeten heel vaak om waardering te geven en dan met name voor<br />
kleine stapjes die mensen maken. De neiging is om eerst negatief te zijn,<br />
132 | <strong>Werken</strong> <strong>aan</strong> <strong>sociaal</strong> <strong>weerbare</strong> <strong>wijken</strong>
Change language