Werken aan sociaal weerbare wijken - Instituut ISW

onduidelijkheid over het voortbestaan van de politiehuiskamer. In deze periode van kleine
ergernissen over ‘gesloten luiken’ en onzekerheid over het voortbestaan van de huiskamer,
zien bewoners hun gezond wantrouwen in de politie bevestigd. Zij hebben namelijk sinds
2006 ervaren dat de wijkagenten vaak onbereikbaar zijn en dat daarom formele sociale
controle uitblijft. Zij laten hun teleurstelling schouderophalend blijken, maar van een groeiend
wantrouwen is geen sprake.
Vertrouwen van professionals in wijkagenten en het open blijven van de politiehuiskamer
In 2008 bestaat er onduidelijkheid over het voortbestaan van de politiehuiskamer. Enerzijds is
dit een praktische kwestie van huisvesting. Omdat het pand waarin de huiskamer is gevestigd
in de nabije toekomst wordt gerenoveerd, moet er voor vervangende huisvesting worden
gezorgd 29 . Anderzijds wordt de politiehuiskamer een politieke gevoelige aangelegenheid
wanneer het gerucht de ronde doet dat de korpsleiding en de korpsbeheerder de huiskamer
willen sluiten. Dit (hardnekkige) gerucht leidt tot grote onrust. In het wijkplatform is het
voortbestaan van de politiehuiskamer een steeds terugkerend onderwerp van gesprek. Net als
eerder het geval blijkt te zijn bij bewoners, staat het vertrouwen van de hier aanwezige
professionals in de wijkagenten niet gelijk aan hun vertrouwen in de politie. Zij hebben
namelijk een goed vertrouwen in de wijkagenten maar een gezond wantrouwen in de
korpsleiding en de korpsbeheerder (de burgemeester). De wijkmanager vat de gemengde
gevoelens onder de professionals als volgt samen:
“We hebben twee jaar lang gepraat over het openhouden van de politiehuiskamer. Het is
de laatste tijd ernstig geweest, eigenlijk vanaf het moment dat die interim korpschef
erbij is betrokken. […] Kijk, ik vind het zo dom dat politieleiding de politiehuiskamer
ter discussie heeft gesteld. Daarmee hebben ze hun eigen geloofwaardigheid op de proef
gesteld, hè? Zij hadden gewoon continu moeten zeggen ‘die huiskamer, dat is een
topinstrument. We gaan kijken hoe we dat overeind kunnen houden. Dit is belangrijk
voor onze positie in de wijk’. Natuurlijk, praat over de bezetting van de huiskamer…
maar zorg ervoor dat er een verbinding blijft met het hoofdbureau. Die verbinding is nu
doorgeknipt: de mensen die hard werken in die huiskamer… dat zijn hartstikke goede
agenten… maar die hebben zich niet gesteund gevoeld door het hoofdbureau, daar gaat
het om. En dan zegt die korpschef ook nog in de krant dat het helemaal niet nodig is, dat
het veel te veel tijd kost. Nou dan heeft ie het toch niet begrepen”.
Het goede vertrouwen van de professionals uit zich niet alleen in het steevast solidair
verklaren met de wijkagenten en het benadrukken dat de politiehuiskamer vaker open moet.
Van groot belang is dat hun goede vertrouwen tot acties leidt om de huiskamer te behouden.
Hierbij is handig politiek manoeuvreren de professionals niet vreemd. Zo worden in juni 2008
bestaande contacten aangewend met twee gemeenteraadsleden die het wijkplatform steevast
bijwonen vanaf de tribune. Zij worden benaderd om zich publiekelijk en in de raad uit te
spreken voor het behoud van de politiehuiskamer 30 . De burgemeester heeft de raad nadien in
een brief laten weten dat de politiehuiskamer behouden zal blijven. Voorts staat een bezoek
aan de huiskamer altijd op de agenda wanneer ministers en lijsttrekkers een bezoek brengen
aan de wijk. Zij betuigen daarna steevast publiekelijk hun steun. Bijvoorbeeld, na een bezoek
in het voorjaar van 2010 zegt SP politica Agnes Kant in een interview:
29 Al in 2008 geeft woningcorporatie Stichting Volkshuisvesting Arnhem (bij monde van directeur G. Breeman) te kennen
dat de Arnhemse woningcorporaties bereid zijn om te voorzien in een alternatieve huisvesting.
30 In de wijkkrant (jaargang 36, 2008 #4) stellen zij dat hun standpunt ‘volledig wordt gedeeld door de andere raadsfracties.
90 | Werken aan sociaal weerbare wijken