Werken aan sociaal weerbare wijken - Instituut ISW

“Ik was onlangs op bezoek bij de politie in Klarendal [...]. Zij werken vanuit een
politiehuiskamer en kennen alle problemen in de buurt. Tegelijk vertrouwt de buurt
hun wijkagent. Dat is toch fantastisch? Zo simpel kan het zijn. Het is dan ook
bijzonder tragisch dat de wijkagenten in Klarendal jaar na jaar moeten strijden om hun
politiehuiskamer, zoals het heet, open te houden. Het management van de politie is
veel te gefocust op quota en cijfertjes en moeilijke organisatiemodellen. Voor de
kwaliteit van de buurt is te weinig oog. […] De wijkagent weet wel beter, hij spreekt
deze mensen dagelijks”. 31
De professionals sporen tijdens het wijkplatform geregeld de wijkmanager aan om de
korpsleiding en de korpsbeheerder om opheldering te vragen over het voortbestaan van de
politiehuiskamer. Dit heeft mede tot gevolg dat in mei 2009 de (nieuwe) unit-chef van de
politie Arnhem-Zuid het wijkplatform bijwoont. Hij verzekert de aanwezigen dat de
politiehuiskamer niet ter discussie staat, maar dat de locatie en de bezetting kunnen wisselen.
Daarnaast belooft hij dat na de zomer de wijkagenten meer in de wijk aanwezig kunnen zijn,
omdat de ‘capaciteitsproblemen’ dan deels zijn opgelost. Hij voegt hier wel aan toe dat men
op korte termijn niet meer wijkagenten moet verwachten. De voorzitter bedankt hem voor zijn
‘eerlijke verhaal’ en belooft hem ‘dat wij u in de nek blijven hijgen’. Kortom; het goede
vertrouwen van professionals in ‘hun’ wijkagenten heeft eraan bijgedragen dat de
politiehuiskamer nog steeds bestaat, en dat de wijkagenten hun functie vanuit de wijk kunnen
blijven uitoefenen.
Resumerend
Op basis van onze evaluatie stellen wij dat de politiehuiskamer een werkzaam middel tot een
doel kan zijn – het terugwinnen van het vertrouwen van bewoners – en niet het doel op zich
is. Dat wil zeggen; de werkzaamheid van de politiehuiskamer berust niet zozeer op de locatie
in de wijk of de inrichting ervan als huiskamer, maar op de aanwezigheid en toegankelijkheid
van de wijkagenten die vanuit deze voorziening hun taken uitoefenen. Tot op heden hebben
de wijkagenten hebben het ‘gezond wantrouwen’ van bewoners slechts ten dele kunnen
omvormen tot een ‘goed vertrouwen’. Bewoners hebben een goed vertrouwen gekregen in de
wijkagenten wat betreft het aanpakken van overlast. Bewoners behouden echter een gezond
wantrouwen in de wijkagenten wat betreft het aanpakken van criminaliteit.
Een opmerkelijke bevinding is dat het goede vertrouwen van zowel bewoners als
professionals in de wijkagenten (als professional) niet gelijk staat aan hun vertrouwen in de
politie (als lokale instelling). Juist omdat de professionals een goed vertrouwen hebben in de
wijkagenten raken zij teleurgesteld in de korpsleiding en korpsbeheerder wanneer die de
politiehuiskamer beperkt openstellen en zelfs zinspelen op sluiting. Deze langlopende
problemen omtrent het faciliteren van de politiehuiskamer hebben hun gezond wantrouwen in
de politie doen ontstaan en vervolgens bevestigd.
Het stemt daarom hoopval dat juist het goede vertrouwen van professionals in de
wijkagenten zwaarder weegt dan hun gezond wantrouwen in de politie. Dat wil zeggen, hun
goede vertrouwen heeft tot acties geleid ten behoud van de politiehuiskamer. Wij plaatsen
hierbij wel de kanttekening dat de geïnterviewde bewoners zich minder druk maken om (de
problemen omtrent) de politiehuiskamer dan wordt verondersteld door de professionals. Voor
professionals is het nut en de noodzaak van de politiehuiskamer boven enige twijfel verheven,
31 Bron: http://www.sp.nl/nieuws/zo/200902/kant_over_crisis.shtml
Duurzame buurtveiligheid | 91