Werken aan sociaal weerbare wijken - Instituut ISW

wel vragen of problemen hebben, maar de weg naar het startpunt nog niet hebben gevonden
of voor wie de drempel om naar het startpunt te gaan te hoog is.
Bereikbaarheid van de WMO-startpunten
Het overgrote deel van de cliënten kon het startpunt gemakkelijk vinden. Slechts een enkeling
gaf aan dat de toegang (in Malburgen) niet duidelijk was aangegeven: “Ik moest via de
recreatiezaal van Malburgestaete het kantoor van Startpunt zoeken.” Opvallend is dat geen
opmerkingen zijn gemaakt over de locatie van het Startpunt van de wijk Geitenkamp in het
Steunpunt voor ouderen de Beijer. Kennelijk was deze plek geen bezwaar of hindernis voor
de (veelal oudere) cliënten van het Startpunt. Door enkele gebruikers werden suggesties
gedaan, zoals ruimere openingstijden en vaker bekend maken in huis-aan-huisbladen. Ook
vanuit de Quickscan worden suggesties gedaan om de drempel te verlagen en de
toegankelijkheid te vergroten. Ervaring leert dat mond op mond reclame het meest effectief is.
Een goede dienstverlening en tevreden cliënten zijn hiervoor essentieel.
De effectiviteit van de WMO-startpunten om oudere bewoners te laten participeren
Het overgrote deel van de cliënten (83%) is tevreden tot zeer tevreden over de hulp die men
van de adviseur van het Startpunt kreeg. Een enkeling had kritiek, bv. over dat de problemen
niet opgelost werden, maar dat men “alleen maar telefoonnummers” kreeg en doorverwezen
werd. “We zijn wel netjes te woord gestaan, maar moesten het zelf maar oplossen” of “We
hebben het zelf opgelost, want de gemeente is veel te laks”, zijn typerende reacties van de
mensen die minder tevreden waren. Kennelijk kwam men met andere verwachtingen naar het
Startpunt en waren deze cliënten teleurgesteld dat er geen kant en klare oplossingen voor hun
problemen of vragen geboden werden. Toch zeggen 2 op de 3 cliënten dat de problemen nu
opgelost zijn, maar dat zal in de meeste gevallen toch door eigen actie komen. Bovendien gaat
het in 40% van de gevallen over vragen naar informatie en niet altijd over problemen. Hier
speelt de inschatting van de adviseurs een rol; is een cliënt in staat zelf de problemen op te
lossen en hoeft hij of zij alleen maar op weg geholpen te worden of is ondersteuning daarbij
gewenst.
Op de vraag of men verwacht het Startpunt binnenkort nog nodig te hebben antwoordt
driekwart “zeker wel” of “misschien wel”. Opvallend hierbij is dat uit de gemeentelijke
registratiegegevens blijkt dat het merendeel (62%) van de cliënten volgens de adviseur geen
nazorg nodig hebben. Dit kan een gevolg zijn van het soort vragen (bv. vooral naar
informatie) of kan duiden op de kwaliteit van het advies (gericht op zelfredzaamheid). Dit
laatste zou geheel overeenkomen met het doel van de WMO-startpunten, zoals dat eerder is
beschreven. Nader onderzoek hiernaar is nodig.
Slechts in een enkel geval wordt positief gereageerd op de vraag of men door het Startpunt
nieuwe contacten in de wijk heeft opgedaan. In een beperkt aantal gevallen (10%) heeft het
bezoek betrekking op een initiatief, waarvoor steun of advies werd gevraagd. In de enquête
onder de cliënten is niet gevraagd naar de reden van het bezoek. Uit de gemeentelijke
registratiegegevens blijkt daarentegen dat de vragen en problemen van de cliënten betrekking
hebben op financiën (39%), gevolgd door vragen over zorg (24%) en wonen (20%). Het
bezoek aan het startpunt is kennelijk een individueel gebeuren, waarbij iemand een vraag of
probleem heeft dat opgelost moet worden, en het startpunt werkt (nog) niet als een
ontmoetingsplaats of broedplaats van initiatieven. Ik kom hier aan het einde van de volgende
paragraaf op terug.
Participatie van ouderen | 159