Werken aan sociaal weerbare wijken - Instituut ISW

De algemene conclusie is dat de invoering van de WMO-startpunten, zoals ze in Malburgen
en Geitenkamp zijn opgezet, wel redelijk lijken te slagen als het om inspelen op de hulpvraag
van individuele cliënten gaat. Echter, ze schieten sterk tekort als het om doelstellingen gaat
van toegankelijkheid en ontmoetingsplaats voor (oudere) bewoners.
6.5. Implicaties voor de praktijk
Onderstaande aanbevelingen zijn gebaseerd op analyse van de hierboven beschreven
uitkomsten van het onderzoek. In enkele gevallen wordt verwezen naar ervaringen en
onderzoeksuitkomsten in andere steden. Ook is een relatie gelegd met de uitkomsten uit de
eerder probleemanalyse en analyse van de interventies, zoals opgenomen in de SWOTanalyse
en de publicatie “Interventies voor een leefbare wijk”. De aanbevelingen zijn in eerste
instantie gericht op het stimuleren van het formeel participeren van ouderen in de wijk,
waarbij ingezoomd wordt op het Wijkgerichte Werken, en in tweede instantie op het
stimuleren van informele participatie, waarbij ingezoomd wordt op de invoering van de
WMO-startpunten.
Wijkgericht Werken afstemmen op de wijk in wijkakkoord
De nieuwe spelregels die nu door de gemeente Arnhem ontwikkeld zijn laten twee
beleidslijnen zien die met elkaar in tegenspraak zijn, of op zijn minst onduidelijk zijn: de
bewoners werden eerst als beslissingsbevoegd gezien en vervolgens als adviserend. Men heeft
hiermee een soort van compromis ontwikkeld, wat wellicht voor de ene wijk te ver gaat en
voor andere wijken niet ver genoeg.
Waarom vasthouden aan uniforme spelregels? In Malburgen is een methode van werken
en met elkaar omgaan ontwikkeld waarin een groter beroep gedaan kan worden op de
verantwoordelijkheid, betrokkenheid en inzet van bewoners dan in andere wijken. Deze
methode gaat uit van gelijkwaardigheid van de inbreng van bewoners en professionele actoren
en heeft in het verleden zijn vruchten afgeworpen.
Het is voor te stellen om de rol van de bewoners in wijkplatforms en andere wijkgeoriënteerde
georganiseerde groepen per wijk anders in te vullen, variërend tussen informerend, adviserend
en beslissend. De rol van de professionele actoren dient zich dan daarop af te stemmen. Zo zal
in een situatie waarin de rol van de bewoners adviserend is de rol van de andere actoren veel
dominanter kunnen zijn, terwijl een meer faciliterende en verbindende rol van actoren
gewenst is als bewoners meer beslissingsbevoegdheden krijgen. Tussen beide uitersten in zit
wellicht de Malburgse Manier, waarbij bewoners en professionele actoren gelijkwaardig zijn
en in consensus de beslissingen nemen. De vraag is wanneer of onder welk condities de ene
situatie gewenst is en in welke situatie de andere. Dit is afhankelijk van:
1. Het onderwerp, of beter gezegd het soort van onderwerpen: Als het accent op
beheerszaken ligt is een grotere inbreng van bewoners mogelijk en wellicht zelfs
noodzakelijk dan bij ontwikkelingsprojecten.
2. De mate waarin de wijk georganiseerd is en bewoners zich vertegenwoordigd voelen
door formele participanten. Wanneer er echt sprake is van wijkvertegenwoordigers
kunnen meer bevoegdheden naar de wijk overgeheveld worden, dan wanneer
bewoners alleen op eigen merites participeren in wijkplatforms.
160 | Werken aan sociaal weerbare wijken