Hoofdstuk 3. MODALITEITEN VAN VERBINTENISSEN

VOORWAARDE – 126
189 Een verzekeringscontract, door de voorlopige eigenaar gesloten, strekt tot behoud
van de waarde van de zaak en is eveneens een bewarende maatregel. In toepassing
van het zo-even betoogde, is men dan ook geneigd om de definitieve eigenaar te
verplichten om de voorlopige eigenaar te vergoeden voor de door hem betaalde verzekeringspremies.
Er zal echter blijken dat het risico van het tenietgaan van de voorwaardelijk
vervreemde zaak bij de voorlopige eigenaar berust. De definitieve eigenaar
verplichten om de voorlopige te vergoeden voor de door deze laatste betaalde
premies, zou in strijd zijn met deze wettelijke risicoregeling. ‘Ce serait permettre au
débiteur de rejeter en partie la charge des risques sur le créancier que d’obliger ce
dernier à lui rembourser le montant des primes. Il serait contradictoire d’indemniser
le propriétaire résolu des dépenses qu’il a faites pour éviter un risque que la loi met à
sa charge’. (*1)
b. Innen van de vruchten
VERBINTENISSENRECHT
190 De vervreemder wiens zakelijke rechten door het in vervulling gaan van de
voorwaarde worden ontbonden, behoudt niettemin de rechtmatige en normale vruchten
van het goed. In strijd met de retroactieve werking van de vervulde voorwaarde,
komen die niet toe aan de voorwaardelijke verkrijger.
Men (*2) ziet hierin een algemeen beginsel dat men o.m. terugvindt in de artikelen
856, 928, 958, 962 (opgeheven bij art. 77 Wet van 31 maart 1987), en 1682, derde lid
B.W. Volgens artikel 549 B.W. behoudt hij die enkel het bezit heeft van een zaak,
overigens de vruchten, indien hij te goeder trouw was. (*3) Dat de voorwaardelijke
vervreemder de vruchten blijft innen tijdens de wachttijd, brengt trouwens de rechten
van de voorwaardelijke verkrijger niet in het gedrang. ‘Het is klaarblijkelijk dat het
genot der zaak en de inning der vruchten geenszins strijdig is met de verplichting die
[de verkoper] op zich genomen heeft en binnen de kring van zijn bevoegdheid ligt.
De voorwaardelijke schuldenaar is volkomen gerechtigd om nog van de zaak, hangende
de voorwaarde, te genieten, en er derhalve vrij en onbeperkt de vruchten van te
innen’. (*4)
Een en ander geldt echter enkel voor de vruchten die afgescheiden zijn vóór het in
vervulling gaan van de voorwaarde. Na de vervulling van de voorwaarde beschikt de
voorwaardelijke schuldeiser over een actueel recht, dat tevens het recht inhoudt op
alle vanaf dat ogenblik te vervallen vruchten. Dit geldt zelfs voor de vruchten, vervallen
na het in vervulling gaan van de voorwaarde, maar die (geheel of gedeeltelijk)
(*1) H. EYGOUT, o.c., 255, nr. 365; zie verder nr. 192.
(*2) H. DE PAGE, o.c., I, nr. 167, 2°.
(*3) A. KLUYSKENS, o.c., 127, nr. 108 (vgl. M. PLANIOL en G. RIPERT, o.c., VII, 2e uitg., 396-398, nr. 1042) merkt
in dit verband, m.i. terecht, op dat de art. 549 en 550 B.W. hier niet te pas komen. De vervreemder onder opschortende
voorwaarde is enkel voorwaardelijk eigenaar en dit is hem niet onbekend. Hij is dus geen bezitter te goeder trouw, in de
zin van de art. 549 en 550 B.W.
(*4) A. KLUYSKENS, o.c., 128, nr. 106.
OBO – Afl. 65 (4 oktober 2005) Kluwer uitgevers