Kjent og ukjent i djevelsk ikonografi - Logg inn på Min Side

klare eksemplet blant desse verka på at gesten med handa mot munnen inneber sjølvskade 576 .
Mannen som stikk seg sjølv i magen med eit sverd tyder på at ein gest som i utgangspunktet
var eit ikkje-valdeleg uttrykk for sorg, her har blitt transformert til eit anna innhald: å påføre
seg sjølv vald. Motivet er eit eksempel på at innhaldet i eit symbol kan endrast over tid. Når
innhaldsendringa er tilstrekkeleg konvensjonalisert kan det nye innhaldet overførast til ei heilt
ny form, og slik skape nye symbol som strengt tatt stammar frå eit anna, forskjellig frå det
originale både i innhald og form.
Raseriet som syndaren lét gå utover ein sjølv representerar ein slags optimalisert desperasjon.
Ein kan oppfatte desse gestane reint psykologisk: Kyrkjefedrane har i følgje Baschet i stor
grad insistert på at fråværet av Gud og eksklusjonen frå det Himmelske kongeriket er dei
forferdelegaste aspekta ved fordømminga 577 . Dei fordømte er plaga i æva, lider av mangel på
håp og eit ønske om å døy, dvs. dei ønskjer ikkje æva. I Johannes'Openbaring er det
formulert slik: "I dei dagane skal menneska søkja døden, men ikkje finna han. Dei skal lengta
etter å få døy, men døden skal røma frå dei" 578 . Med støtte i denne teksten formulerar Aquinas
fenomenet som eit ønske om å ikkje vere ("vellent non esse") 579 . Sjølvskaden vi ser i San
Gimignano kan altså vere ein slags effekt av ønsket om ikkje å vere, dei søkjer døden utan å
finna han.
Spidding, og tortur av kjønnsdelar
Spidding er eit gjennomgangsmotiv i helvetesframstillingane: Det er sodomittar og andre som
soner for seksuelt relaterte syndar som vert grilla på spyd som eit heilstekt dyr. Vi finn
motivet i Baptisteriet i Firenze (fig. 9), i Arenakapellet i Padova (fig. 20), i Camposanto i Pisa
(fig. 29), og i Collegiata i San Gimignano (fig. 49). Temaet er skildra i Paulus’ apokalypse:
Kvinnene som spotta Guds skaparverk når dei bar fram born, og mennene som låg med dei,
vert spidda på eldspidd, og rivne i av uhyre 580 . Fra Giacomino da Veronas allegoriske og
moralske diktverk De Babilonia Civitate Infernali frå ca. 1200 skildrar også scenen, og kan
576 Sjå Barasch, 1976, s. 2-3 for høvet mellom denne gesten og ønsket om sjølvskade blant dei fordømte.
577 Baschet, 1999, s. 52
578 Op. 9:6
579 Baschet, 1999, s. 52
580 James, 1924, (Apocalypse of Paul), v. 40, s. 546
129