Kjent og ukjent i djevelsk ikonografi - Logg inn på Min Side

lodelv vakta av kentaurar, og vidare at scenen med dei to para ikkje kan bli forstått rett om
ein ikkje tek omsyn til elden som omgjev dei. Dette har ho rett i: det er flammar litt her og der
i heile framstillinga, men dei spelar ein særskilt og integrert rolle i dette feltet. Særleg kan vi
sjå at dei to mennene er omgitt av flammetungar, ein stor ein kjem opp mellom beina på ein
av dei. Kreytenberg foreslår litt forsiktig at dei på grunn av flammane kan vere representasjon
av Dantes falske rådgjevarar, og at viss dette er tilfelle kan desse to førestille Ulysses og
Diomedes 340 . Mellom anna fordi desse mennene har skjegg, eit teikn på at dei var usiviliserte,
meiner derimot Ulrike Ilg at scenen er ein representasjon av Dantes ufredsstiftarar og
mordarar 341 . Paret til venstre består av ein kvinne med lang kjole, og ein mann med skjold
som prøver å forsvare seg mot ein djevel. I følgje Ulrike Ilg representerar dette synd mot det
6. bodord: ”du skal ikkje drive hor”, så gruppa er ei framstilling av utukt 342 . Kreytenberg
klassifiserar paret som kjeltringane Buoso Donati og Agnolo i Dantes 25. song der dei vert
omskapte til ormar og drakar 343 . Dette baserar han på det han ser som eit uvanlege kjoleslep
som forvandlast til halen på ein drake, og to mørke øyrer som stikk opp av håret til kvinna.
Mannen stikk eit sverd ned mellom beina sine, og Kreytenberg meiner såleis at føtene hans
vert omskapte til halen på ein slange 344 . Scenene ved sidan av viser ein mann som har vorte
fullstendig partert: alle lemmane hans ligg avhogne på bakken. Til høgre løfter ein djevel ein
mann opp frå bakken og dolkar han. Kreytenberg hevdar at dette må framstille bakvaskarane
og skismatikarane som i Dantes 28. song vert såra og partert 345 . Scena ovanfor er så øydelagt
at ho ikkje kan identifiserast.
I Dovina Comedia er sjølvmordarane omskapte til tre og buskar 346 . Orcagna har framstilt dette
i eit felt lenger til høgre, der kroppane til sjølvmordarane er framstilt som antropomorfe
tornekvistar 347 . Nedanfor til venstre er eit felt som Kreytenberg meiner framstillar Dantes
sannseiarar og trollmenn 348 . Dei er rangsnudde: fjeset vender attover, så dei må gå baklengs
som straff for at dei ville sjå inn i framtida (øvst i venstre hjørnet i den nedre delen av biletet i
fig. 32). På venstre side bøyer ein djevel seg og knyt eit taug om halsen på ein mann,
samstundes som han vert angripen av ein slange. Kreytenberg viser at hovudet er sett i profil
340 Kreytenberg, 1989, s. 252, Dante: Helvetet, 1999, song 26, vers 55-57, s. 175
341 Ilg, 1998, s. 17 og 21
342 Ilg, 1998, s. 19
343 Dante, 1999, Helvetet, song 25, vers 46-78 og 100-138, s. 173 (manglar norsk oms.)
344 Kreytenberg, 1989, s. 253
345 Dante, 1999, Helvetet, song 28, s. 178 (manglar norsk oms.); Kreytenberg, 1989, s. 253
346 Dante: Helvetet, 1999, song 13, vers 1-6, s. 138
347 Offner & Steinweg, sect. IV, I, 1962, s. 53; Kreytenberg, 1989, s. 254
348 Dante, 1999, Helvetet, song 20, s. 168 (manglar norsk oms.); Kreytenberg, 1989, s. 250
78