Kjent og ukjent i djevelsk ikonografi - Logg inn på Min Side

Dei viktigaste hendingane i St. Patricks Purgatorium er følgjande: I ein prolog refererar H. av
Sawtry til Gregor den Store. Han informerar om lagnaden til sjelene etter døden og om
levande personars syner av etterverda. Vidare følgjer ein diskusjon av naturen til pinslene i
Helvete og Purgatoriet, med argument hovudsakleg frå St. Gregor og St. Augustin. Deretter
byrjar forteljinga om St. Patrick og grunnleggjinga av Purgatoriet, kyrkja Reglis som vart
oppretta ved staden, og om pilegrimane som har besøkt Purgatoriet. Tidleg i det 12.
hundreåret kom ein riddar – Owein – for å skrifte for ein biskop som ville gje han ei bot, men
Owein valde å heller gå inn i Purgatoriet. Væpna med tru, håp og rettferd går han inn og
møter 15 kvitkledde bodbringarar frå Gud som ønskjer han velkommen. Dei åtvarar han mot
djevlar som vil prøve å lure han, og forklarar at han må påkalle Kristi namn for å redde seg ut
av farlege situasjonar. Når dei forsvinn kjem det til mange fæle demonar, som ikkje vert
skildra meir utførleg. Dei dreg han med seg gjennom pinslene i Purgatoriet og prøver heile
tida å påføre pinslene på Owein, men han reddar seg kvar gong ved å seie Kristi namn. Dei
viktigaste pinslene han er vitne til er mellom anna mørkre, svovelflammar, torturerande
demonar, slangar og padder, raudglødande naglar som går gjennom kroppane til syndarane og
festar dei til bakken og, kalde og brennande vindar. Meir spesifikke eksempel er syndarar
hengte med jernkrokar i augo, øyro, nasen, halsen, brystet eller genitalia, og syndarar rista på
grill eller spyd over svovelflammar. Her ser Owein også somme han gjenkjenner. Han ser
også syndarar hopa saman i avgrunnar fylt med kokande metall, der somme står i til
augebryna, somme til leppene, somme til nakken, brystet, navlen, låra, knea eller leggene.
Han vert også kasta ut i ei stinkande islagt elv, og mot slutten kjem han til ein avgrunn som
han sjølv vert kasta ned i, og som demonane seier er inngangen til sjølve Helvete. Opp frå
avgrunnen kjem ein mørk, stinkande svovelflamme. Heilt til slutt må han over ei bru som
nesten er umogleg å krysse, men når han hugsar at han må seie Jesu namn, kjem Owein lett
over – til Paradis. Her får han beskjed om at han har gjort seg fortent til ein plass i himmelen
når han døyr, men at han no må tilbake same vegen som han kom. Resten av livet sitt levde
Owein som ein heilag mann 173 .
Det finst forlauparar til alle pinslene her nemnt i dei tidlegare visjonane, dei fleste allereie i
Paulus apokalypse. Men i St. Patricks Purgatorium er pinslene gjengitt på ein utbrodert og
173 Owen, 1970, s. 39-45
41