HMP 67

mnóstwo piosenek, z których moglibyśmy skorzystać,
a Leo ciągle dorzuca od siebie fajne
riffy. Następny album już istnieje, że tak powiem.
Teraz naszym głównym priorytetem jest
jak największa promocja "Pentateuch".
Ano właśnie, jakie macie perspektywy promocyjne?
Przyglądamy się różnym możliwościom na tym
froncie i postaramy się zebrać jak najwięcej terminów
w przyszłym roku - i lokalnie, i za granicą.
Na Malcie nasz album jest już dużym sukcesem,
zagraliśmy też dla trzystu osób w klubie
The Garage w Zebbug. Musimy jednak promować
album dalej, a wszystko wskazuje, że
2018 będzie kolejnym pracowitym rokiem dla
Forsaken. Nasz kolejny potwierdzony koncert
odbędzie się w lutym na festiwalu Shellshock
(również na Malcie). Potem na pewno wyruszymy
na kontynent, gdyż właśnie finalizujemy
niektóre umowy w tej kwestii. Fani mogą sprawdzać
naszą stronę na Facebooku i naszą stronę
internetową w poszukiwaniu regularnych aktualności.
Czy nadal planujecie wydanie albumu koncertowego?
Mamy mnóstwo profesjonalnie nagranych koncertów,
z których moglibyśmy skorzystać, w
tym ostatni, na którym zagraliśmy "Pentateuch"
w całości, oraz nasz zeszłoroczny gig na
25-lecie istnienia zespołu. Mamy plany, by wydać
masę rarytasów. Nie jestem jednak pewien,
dokładnie w jakim formacie się ukażą. Ale tak,
jest duża szansa na album koncertowy lub inne
tego typu atrakcje.
Zmieńmy trochę temat. Jak idą twoje studia
fanowskie? Co konkretnie teraz badasz?
Dwa lata temu opracowałem i uruchomiłem
program "Youth Justice Masters" na Uniwersytecie
Maltańskim. Zbudowałem program nauczania
od zera i jestem mocno zaangażowany
w jego prowadzenie. Zajmuje to sporą część mojego
czasu, a do tego dochodzą wykłady na studiach
licencjackich i magisterskich. Zamierzam
jednak kontynuować swoje badania na bazie
mojego doktoratu, który skupiał się na subkulturze
metalowej na Malcie. Kwestia, o którym
myślę, to starzenie się w kulturze metalowej.
Przez dziesięciolecia badania subkulturowe podążały
śladami ludzi, którzy z wiekiem opuścili
swoje subkultury, ale z mojego bezpośredniego
doświadczenia wynika, że wielu subkulturowców,
w tym metalowców, nadal angażuje się w
muzykę i wspierającą tę subkulturę. To naprawdę
fascynujący temat i może potencjalnie
otworzyć oczy na współczesne trendy w podziemnych
subkulturach muzycznych oraz ich
centralne miejsce wśród fanów muzyki.
Wśród naszych czytelników nie brakuje studentów.
Gdyby chcieli zaangażować się naukowo
w studia fanowskie, a konkretnie badanie
subkultury metalowców, to gdzie radziłbyś
im zacząć?
Literatura przedmiotu na ten temat jest już
całkiem obszerna. Trzy prace pozostają jednak
punktem wyjścia. "Runnin' with the Devil"
Walsera, "Metal, rock and jazz: Perception
and the Phenomenology of Musical Experience"
Bergera oraz "Heavy Metal: A
Cultural Sociology" Weinsteina, później ponownie
wydany jako "Heavy Metal: The Music
and Critics". Dwóch innych badaczy, których
naprawdę warto sprawdzić, to Keith
Kahn-Harris i Andy Brown. Dyscyplina ("metaloznawstwa")
na pierwszy plan wysunęła się
dzięki zbiorowi "Metal Rules the Globe" pod
redakcją Bergera, Greene'a i Wallacha, który
zawiera artykuły naukowe pióra różnych autorów,
w tym jeden mój, skupiający się na metalu
z Malty.
Halloween już za progiem, a wiem, że jesteś
znawcą horroru. Czy mógłbyś polecić naszym
czytelnikom trzy filmy z dreszczykiem, które
mogliby obejrzeć z tej okazji?
Chyba trochę spóźniłem się z odpowiedziami
na to pytanie. Przepraszam za to... jednak trzy
horrory, które polecam na wszystkie pory roku,
są następujące:
1. "Suspiria" - od mistrza włoskiego horroru,
Giallo Dario Argento - ponadczasowe dzieło,
które w mojej opinii pozostaje bezkonkurencyjne
w europejskim horrorze.
Foto: Forsaken
2. "Halloween" - oryginał Johna Carpentera -
prawdopodobnie najlepszy slasher w historii.
Warto go zobaczyć, choćby ze względu na ścieżkę
dźwiękową!
3. "The Wailing" - coś bardziej współczesnego,
tym razem z Korei Południowej. Ilość wspaniałych
horrorów pochodzących stamtąd jest zdumiewająca
i jest to jedna z najbardziej utwierdzających
mnie w tej opinii dowodów. Miażdży
większość obecnych produkcji z Hollywood.
Jakie horrory lubisz? Z potworami, zombie,
duchami, horrory psychologiczne?
Wsiąkam w każdy rodzaj horroru, o ile dobrze
jest zrobiony, ale moimi ulubionymi pozostają
te zajmujące się tematami związanymi z okultyzmem,
nawiedzaniem, opętaniem, generalnie
horrory psychologiczne i thrillery.
W związku z niedawną śmiercią George'a
Romero, chciałbym poprosić cię o kilka słów na
jego temat.
Romero to jeden z moich ulubionych mistrzów
horroru, choć moim ulubionym jego filmem jest
"Two Evil Eyes", przy okazji którego połączył
siły z Argento i oddał hołd E.A. Poe'mu, prawdopodobnie
największemu pisarzowi grozy
wszechczasów. Myślę, że jedną z głównych zalet
dzieł Romero jest to, jak udało mu się połączyć
komentarz społeczno-polityczny z horrorem…
Fascynacja procesem niszczenia środowiska i
upadku ludzkości wyraźnie przebijają przez jego
film... i jego obecna we wszystkich jego filmach
z zombie.
Czy masz własną teorię, dlaczego horrory z
zombie są obecnie tak popularne, podczas gdy
te z wampirami i innym potworami nie są?
Być może dzieje się tak dlatego, że jesteśmy na
etapie ewolucji ludzkości, w którym niektóre z
tematów normalnie przenikających apokaliptyczne
filmy z zombie są bardziej realne niż
kiedykolwiek - zanieczyszczenie odpadami chemicznymi,
masowe choroby wirusowe i zakaźne,
nuklearna anihilacja, zabawa z siłami natury
i tak dalej wydają się bardziej rzeczywiste niż
kiedykolwiek wcześniej. Z drugiej strony, kult
wampiryczny ma bardziej romantyczną naturę i
zasadniczo podkreśla pragnienie nieśmiertelności.
Post-postmodernistyczny człowiek jest chyba
bardziej realistą niż przepełnionym romantyzmem
gotyckim wampirem. Filmy o zombie
są często bardziej apokaliptyczne, barbarzyńskie
i brutalne, co ostatecznie odzwierciedla
brutalność i brzydotę współczesnego społeczeństwa.
Adam Nowakowski
Tłumaczenie: Damian Czarnecki
FORSAKEN 129