HMP 67

i pewnego dnia biegałem (tak zrodziło się wiele
i większość pomysłów), i pomyślałem sobie
"Album Walpyrgus realistycznie ukaże się za jakieś
dwa lata, więc jeśli zacząłbym teraz, mógłbym stworzyć
nowelę graficzną albo komiks do wszystkich tekstów,
załączony do albumu". Stwierdziłem, że to
wyjątkowe, w sensie, że możesz zobaczyć, co
miał w głowie tekściarz (ja), kiedy pisał teksty.
Mam talent do rysowania i pisania, więc powinienem
to połączyć.
Wasze teksty obracają się w tematyce horroru
i grozy, ale chyba z takim lekkim przymrużeniem
oka, prawda?
Tak, jest w tym wydźwięk komediowy, mimo że
tematy są z natury tych "pojebanych". Joey Ramone
był mistrzem tego w swoich tekstach, a ja
podbieram trochę tego subtelnego humoru, ale
zakręcam go w "metalowym stylu". Jeden z moich
ulubionych wersów to "D.U.M.B. Everyone's accusing
me!!!" (śmiech). W "She Lives", utwór tekstowo
(i muzycznie) nawiązuje do tego, jak straszliwy
jest ten sukkub, i że chce cię jedynie zranić.
Tekst sprowadza się do "She's a demon, and
she will take you in the night…on a midnight carriage
ride". Zdecydowałem się podrzucić ten śmieszny
ostatni tekst, bo pasował idealnie, a słowa "midnight
carriage ride" utknęły mi w głowie na lata,
ze względu na (chyba) artykuł National Geographic,
(śmiech). Chciałem z początku, żeby ten
kawałek był poważny, ale czasami po prostu
trzeba dać upust wewnętrznej głupkowatości!
Więc zezwalam na wszystkie dziwactwa, jakie
wychodzą w moich tekstach, a ludzie na szczęście
je lubią, skoro piszę wam to teraz, także na
zdrowie!
Czy historie, które opowiadasz w swoich tekstach
są twoim wymysłem czy może wzorowałeś
się na jakichś książkach, filmach, a może
prawdziwych historiach?
Większość jest w mojej głowie. Mogę podać
proste wytłumaczenie znaczeń utworów: "The
Dead of Night" jest o zboczonej kobiecie, która
sprzedała swoją duszę ciemności nocy i została
złym duchem. "Somewhere Under Summerwind"
jest o prawdziwym nawiedzonym domu w Wisconsin,
co można łatwo wygooglować. "Palmystry"
jest o facecie, który zauroczył się w swojej
cygańskiej wróżbiarce, bo bez niej jego przyszłość
jest stracona. "Dead Girls" jest metaforą
dla śmierci niewinności i ma być prequelem do
historii z "The Dead of Night". "Lauralone" jest o
kobiecie zafascynowanej życiem po śmierci i zaglądającej
za daleko w nieznaną, gdzie złe duchy
się do niej przywiązują. "She Lives" jest o
widmowej pannie z "czasów przed", która odwiedza
cię we śnie i zabiera na oniryczne przygody,
ale ona jest nieumarła, a jej pobudki są co najmniej
wątpliwe. "Walpyrgus Nights" jest o grupie
wiedźm tańczących wokół ognia, żeby wezwać
diabła i odrodzić się jako nadprzyrodzone istoty.
Jakie horrory, zarówno książkowe oraz filmowe
są twoimi ulubionymi? Czy pojawiły się
jakieś godne uwagi w ostatnim czasie?
Jestem wielkim fanem Lovecrafta. Jeśli chodzi
o filmy, dorastałem w latach 80., więc oczywiście
widziałem wiele razy wszystkie obowiązkowe
klasyki - ale nawet jako dziecko wydawało
mi się, że te filmy były nieco głupkowate.
Znaczy, jak czytasz Poe czy Lovecrafta, postacie
typu Freddy i Jason są cholernie durne, nie
bójmy się tego powiedzieć. Filmy, które "wystraszyły"
mnie za dziecka to te, które złamały i
poddały próbie moją wyobraźnię co do straszności
atmosfery, jaką stwarzały. Część z tych
Foto: Walpyrgus
filmów to "Obcy" i "Lśnienie". No wiesz, dość
trudno jest się serio bać, skoro Freddy strzela
swoim językiem przez cały pokój jak granat i
mówi "Co jest Joey, związało ci język?". Nie podoba
mi się też nowoczesna estetyka horrorów. Myślę,
że film jako sztuka piękna zaginął tak samo
jak charakter pisma i elokwencja. Nienawidzę
CGI (obrazy generowane komputerowo - przyp.
red.). Parę "niedawnych" filmów, które mi się
podobały - a przez niedawne mam na myśli jakieś
25 lat - to "The Ring" i "Mama". Mimo ich
CGI, wystraszyły mnie swoją atmosferą. Mówiąc
o nowoczesnych horrorach, jestem też
wielkim fanem "The Walking Dead", które w
dużej mierze zainspirowało mnie do stworzenia
mojego komiksu. To bardziej dramat, ale to
zombie, które chciałem zobaczyć jako dziecko.
Zawsze podobał mi się "tar zombie" z "Powrotu
Żywych Trupów" i myślałem, że nic go nie
przebije, ale Twisted Tower Dire definitywnie
stworzyło zabójcze zombie, które z nim konkurują.
Planujecie może nagranie jakiegoś klipu.
Wasze teksty aż proszą się o jakiś sympatyczny
obrazek.
Zastanawiamy się nad tym. Jim, Charley i ja
dorośliśmy w erze MTV, więc mamy świadomość
tego, jak wideo może czasem zniszczyć
twoje uznanie dla utworu poprzez wiązanie niechcianych
obrazów z utworem. Aune bardzo
chciałaby zrobić teledysk, więc myślimy nad
tym. Problem jest taki: już dość trudno jest zrobić
dobrą produkcję muzyczną ze skromnym
budżetem, a co dopiero dobre wideo, które nas
nie upokorzy (śmiech). Myślę, że lepiej wydać
pieniądze na produkcję dźwięku niż na wideo.
To nie tak, że chcemy wpychać na siłę ludziom
nasz "dobry wygląd" czy mieć złudzenia co do
męskich modeli (śmiech). Myślę, że najlepiej
jest, kiedy koncentrujemy się na tym, co robimy
najlepiej, czyli na tworzeniu muzyki. Jeśli ktoś
bardzo chciałby, żebyśmy zrobili wideo i rzucał
w nas swoimi pieniędzmi, to nie miałbym nic
przeciwko, pod warunkiem, że nie byłoby to coś
zbyt niedorzecznego. To widać, zespół oglądał
klasyczne nagrania Motley Crue i myśli, że stać
go na coś choć trochę podobnego.
Oprócz Walpyrgus gracie również w takich
zespołach jak choćby Twisted Tower Dire,
October 31 czy While Heaven Wept. Jak sądzicie,
którą z tych kapel słychać najwięcej w
Walpyrgus?
Twisted Tower Dire, ponieważ zawsze (do
niedawna) byłem głównym twórcą utworów w
obydwu zespołach. Mówię "niedawna", bo Dave
Boyd napisał 99% nowego albumu Twisted
Tower Dire, nad którym właśnie pracujemy.
Da się też słyszeć nieco While Heaven Wept w
orkiestracjach klawiszowych Toma w Walpyrgus.
Kawałek "Walpyrgus Nights" ma klasyczne
"Tomowe" melodie w liniach klawiszowych.
Bębny Petera dodają jego wymiaru do
całości tak, że to jest jego własne, zastrzeżone
"brzmienie". Nikt nie potrafi pisać tak perkusji
jak on, to taki Viper z jego i Aune wokalami.
Charley daje to "solidne" rytmiczne granie, które
dało mu miejsce w Daylight Dies, i jego unikalny
styl grania solówek, który wyszedł na
światło dzienne głównie w jego zespole Hellrazor,
gdzie był "liderem ringu".
Co jeszcze słychać w obozie Twisted Tower
Dire? Od ostatniego albumu "Make it Dark"
minęło już 6 lat. Właśnie wspomniałeś, że
szykuje się coś nowego?
Tak, żyjemy i ciągle tworzymy. Jak właśnie
wspomniałem, Dave był głównym pisarzem kawałków
na nowe nagranie Twisted Tower
Dire. Kilka lat temu, powiedziałem mu, że
skupiłem się na Walpyrgus i mojej karierze biegacza,
ale żeby to nie powstrzymało go od tworzenia
na następny Twisted Tower Dire. Powiedziałem
mu, żeby "wziął się za to", a on zrobił
to po całości. Jest jakieś 12 nowych wałków,
które powracają do er "Hydra/Crest", bo z różnych
ówczesnych powodów właśnie na tych albumach
znalazła się głównie twórczość Dave'a.
Szósty album Twisted Tower Dire jest w dość
WALPYRGUS 99