het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

HET GEESTELIJK LIED 97
de dag niet te melden. In een ander lied „Waer is mijn
alderliefste, die ic met oogen aensach" maakt hij zich
zelfs aan afpersing schuldig:
Hier is een schoon frisch jongelinc
Gecomen inne
Wat sal hi mi gheven?
Twee hooskens ende een paer schoen,
Oft ic sal van hem clappen
Wat si op ter cameren doen.
Het moeilijke parket, waarin de wachter zich meestal
bevindt, - van de ene kant gedreven door zijn plicht en
van de andere kant vermurwd door het spel der lief de, -
blijkt ook zeer duidelijk uit „Rijck God, gheeft mij goet
avontuer". De jongeling tracht zeer bevreesd het meisje
te naderen, daar de wachter zijn „vriendeken niet is".
Wanneer deze onraad bespeurt, tracht het meisje hem op
alle mogelijke manieren te misleiden en hoewel hij adnvankelijk
onvermurwbaar is, laat hij zich eindelijk toch
overhalen den jongeling binnen te laten.
„Waect op, waect op, du waerde gast" is een vermaning
van den wachter om tot afscheid te komen, doch
ook bier wordt hij tenslotte door vrouwelijke smeekbeden
vertederd.
Dat zijn post geen sinecure is en hij steeds beducht moet
zijn voor de wraak der ouders of het verraad der „nijders-,
blijkt uit het ongelukkig einde van een wachter,
die wordt gevierendeeld „ghelijc een salmenvisch". En
ziehier het even ongelukkig einde van een ander:
Si namen den wachter ghevanghen
Si leiden hem op den disch,
Si lieten hem houwen en kerven
Ghelijc een brasemvisch.
Och waerom hebben si dat ghedaen?