het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

86
BLOEITIJDPKRK NEDERLANDSE VOLKSLIED
veronderstellen, vindt men meestal in 3/8 maat genoteerd.
Toch zou men geneigd zijn aan de 3/4 maat ( zoals
de Coussemaker ook noteert) de voorkeur to geven,
omdat deze beter past bij het statig ballade-karakter.
„Ic ctont op hoghe berge en sach ter seewaert in" behoort
eveneens tot de oude populaire balladen, doch is van
Duitse origine. De inhoud, de taal en de melodie zijn echter
door eeuwenlange verandering en omvorming zó typisch
Nederlands geworden, dat wij van vreemde sporen
slechts weinig of niets merken. En zoals met deze ballade
geschied is, zo geschiedde het met een groot aantal
andere volksliederen: een zeer populair lied van vreemde
origine werd door ons yolk overgenomen, doch in tekst,
versbouw, melodie, enz. zodanig veranderd, dat het
later slechts als volkomen Nederlands kon gelden. Van
deze balladen bestaan enige tamelijk afwijkende versies,
waarvan wij het begin hier laten volgen:
Ic stont op hooghe bergen
Ic sach daer so diepen dal
Ic sach dat boeyken comen
Die my troost geven zal.
Ic ghinck dat boeyken teghen
Ic schanck hem den coelen wijn
In eenen cop van gouwe
Daer was noyt silver bij.
Deze lezing komt voor in een handschrift, gevoegd bij
een exemplaar van de Souterliedekens van 1540. Meer
bekend is:
Ic stont op hoghe berghen, is sach ter seewaert in.
Is sach een scheepken driven, daer waren drie ruiters in.
Onder de titel „het lied van de drie ruitertjes" is dit
lied zeer bekend. Er bestaat nog een derde niet minder