het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

HET WERELDLIJK LIED 105
Een lied als „Rosina war was deyn gestalt" verraadt
sterk de Rederijkersinvloed en is met mythologische
namen doorspekt. Ook de zuiver phrygische melodie
doet min of meer gekunsteld aan. Opmerkelijk zijn de
vele kwarten en de melismatiek. De bekende meesterzanger
Hans Sachs parodieerde op dit gedicht „O Chris
te, wo war dein Gestalt". Het behoeft dan ook geen
verdere uitleg, dat een dergelijk lied op de drempel staat
tussen het echte volkslied en het kunstlied.
Samenvattend kan men zegg en, dat de liefdeslyriek
langzamerhand door ruiters en landsknechten, gildekens
en rondtrekkende speellieden werd beoef end. Ongeveer
tussen 1450 en 1550 beleefde de volkse minnepoezie zijn
hoogtepunt en tegen het einde van dit tijdvak droeg hij
de sporen van decadentie in zich. De zinnelijke opzet
overweegt dan en de beeldspraak wordt plat en realistisch.
Niet dat de realistiek op zich een bezwaar is -
zie maar het rauwe en cynische lied van de „lichte vrouwen-:
„Wi meyskens net, schoon geblancket", dat werkelijke
kunstwaarde bezit - doch wel wanneer zij allêên
in dienst wordt gesteld van doelbewuste zinneprikkeling.
Want tegelijkertijd schijnt dan de dichterlijke aanleg
tezamen met de kunstvaardige stijl verdwenen to zijn.