het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

88
BLOEITIJDPERK NEDERLANDSE VOLKSLIED
Eveneens in de zevende strofe: „Die wachter blaest sinen
horen. Ick sie den dach int scijn". De inhoud van de
oorspronkelijke lezing is veel dramatischer: twee mededingers
werven om de gunst van een meisje. Degene,
die zij werkelijk liefheeft, wordt echter in een tweegevecht
gedood. Zij vindt hem onder een lindeboom en
begraaft hem met zijn zwaard; uit wanhoop begeeft zij
zich dan in een klooster:
Nu wil is mi gaen begeven
In een cleyn cloosterkijn,
Ende draghen swarte wijlen,
Ende worden een nonnekijn.
Met haer claer stemme
Die misse dat si sanck
Met haer snee witten handen
Dat si dat belleken clanck.
Dat dit lied. buitengewoon populair was, kan men of leiden
uit het feit, dat men de melodie in bijna elk liedboek
vindt aangehaald, vanaf het „Devoot ende profitelyck
boeckxen (1539) tot het Haarlems Liedboek, begin 18de
eeuw). Ook de vergeestelijkingen wijzen hierop:
1) Het daghet in den Oosten
Die maan schijnt overal
Hoe geerne soude ick weten
Waer mijn Biel varen sal.
2) Het daghet in den Oosten
Die Bonne schijnt overal
Wie Heer Jezus wil minnen
Hi en slape niet so lang.