het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

138
BLOEITIJDPERK NEDERLANDSE VOLKSLIED
Lofsarghen, uit den Francoyschen Dichte in Nederlandschen
overghesett" door Petrus Dathenus.
Deze psalmliederen hebben zich spoedig een vaste plaats
veroverd in de orthodoxe eredienst. Zelfs de voortreffelijke
psalmvertalingen van Marnix van Sint Aidegonde
werden bij die van Datheen ten achter gesteld,
omdat de laatstgenoemde nu eenmaal in trek waren en
ook beter begrepen werden door het gewone yolk. Dat
echter het tragisch en avontuurlijk leven van den dichter
de hoofdreden tot deze populariteit zou zijn geweest,
valt zeer to betwijfelen, al wil Jop Pollmann ons deze
mening opdringen.
De oudste druk van Datheen's Psalmen dateert uit 1566.
In het Supplement op de „Lijst der in Nederland tot het
jaar 1800 uitgegeven Liedboeken" vindt men over de 100
drukken van dit werk vermeld. Alleen al de bewerking
van Cornelis de Leeuw in 1650 beleefde een dertigtal
herdrukken. Andere zijn afkomstig uit Heidelberg,
Rouaan, Gent, 's Hertogenbosch, Gorinchem, Enkhuizen,
Schiedam, Utrecht en vooral uit Leiden, Dordrecht,
Delft en Amsterdam. De laatste druk is van ± 1900.
Een andere bekende verzameling is het „Nieu devoot.
Geestelyck Lietboeck" van Janssens van Roosendael
(1594 ). Het beleefde tot 1755 toe eveneens verschillende
herdrukken.
Het Katholieke kerklied heeft na de reformatie noch in
kracht en overtuiging noch in vrome godsdienstzin met
het Gereformeerde lied kunnen wedijveren (behoudens
dan enkele liederen uit de tijd der contrareformatie!).
Weliswaar heeft de productie niet stilgestaan en vetschenen
er zelfs liedboeken op alle heiligen van het
jaar, op de mysterien van de rozenkrans, Maria- en
Lofzangen, enz., dock deze voortbrengselen zijn niet
meer to vergelijken met de klare en simpele taal en de