het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

18
BLOEITLTDPERK NEDERLANDSE VOLKSLIED
In de verschillende streken van het tegenwoordige
Nederland en Belgie heersten in den beginne verschillende
spreektalen, wel aan elkaar verwant, doch onderling
dikwijls sterk verschillend. Die verschillen waren
dikwijls minder uiteenlopend dan b.v. tussen het tegenwoordige
Fries en Limburgs. Doch naarmate de eenheidsband
strakker werd aangehaald en het bestuur
meer gecentraliseerd, werd ook de behoefte aan een
vaste gemeenschapstaal sterker. Hieruit is het z.g.
vroeg-Nederlands of het Diets ontstaan. Deze taal
vond Naar ontstaan in de gewesten met de sterkste
kultuur, n.l. in de Nederlanden. Onder Nederlanden
worden hier, als ook in het verder verloop van dit werk
steeds verstaan de Noordelijke en Zuidelijke, d.w.z. een
gebied zich ongeveer uitstrekkend over het tegenwoordige
Nederland en een gedeelte van Belgie en Noord-
Frankrijk.
Oorspronkelijk woonden in deze gebieden de Kelten,
doch zij werden langzamerhand geheel verdrongen
door de Germanen. De invloed der Kelten is volgens de
algemene opvatting vrij Bering, die der Germanen des
te groter geweest op de eerste voortbrengselen van
onze letterkunde. WO is de Keltische invloed op onze
spreektaal na te wijzen. Bij de aanvang van de tweede
helft der 5de eeuw onderscheidt men drie groepen
spreektalen: het Neder-Saksisch, het Neder-Frankisch
en het Fries.
De Germanen hadden hun godsdienstige en epische
liederen, strijdzangen en reiliederen. Waarschijnlijk
werden zij alleen mondeling overgeleverd, misschien
werden sommige opgetekend, doch tengevolge van de
alles omverwerpende grote Volksverhuizing is hiervan
geen spoor bewaard gebleven. Wij kunnen ons dus
geen zuiver denkbeeld vormen over deze liederen, doch