het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

102
BLOEITIJDPERK NEDERLANDSE VOLKSLIED
Lief, mi hevet U minne
So vriendelike bevaen
Dat is u met sinne
Moete wesen onderdaen.
Deze toon vinden wij in latere liederen nog menigmaal
terug, bijv. in „Ic weet een vrouken amoureus", „Ic weet
een vrouken wel bereyt", „Ic hadde een gestadich minneken'',
„Ic heb om eender vrouwen wille", „Mijn sinnekens
zijn mi doortoghen" en „O Tresoor mijnder herten
melodien", om er slechts enkele to noemen.
Soms is het liefdeslied meer in verhalende trant geschreven,
zo bijv. „Na Oostland wil is varen". Hoewel het
gehele lied van de balladetoon doortrokken is, overweegt
toch de liefdeslyriek zo zeer, dat wij het hier behandelen.
Het is wederom J. F. Willems geweest, die dit lied in
het begin van de vorige eeuw uit de mond van het yolk
optekende. Volgens hem zong men het in Vlaanderen
bij de boeren op St Jansdag bij het inhalen der boerendeernen.
Het is een verhuisliedje, dat men ook in plat-
Duitse versies aantreft, die regelrecht uit het Nederlands
vertaald zijn.
Er bestaan van dit lied verschillende melodische varianten.
Wij laten er hier drie volgen:
a) Uit de Souterliedekens (de weergave van Mevrouw
Mincoff is rhythmisch enigszins gefatsoeneerd, aangezien
zij in 5/4 maat noteert! );
b) een meer bekende melodie, die men in de meeste
liederenbundels aantreft;
c) een latere lezing, hiermede verwant (ondanks de
andere maatsoort heeft de melodie veel verwantschap;
ook de eindnoten van elke frase zijn gelijkluidend
- x - en de toonsoort) vb. 19, blz. 103.
Ook de teksten wij ken dikwijls zeer van elkaar af, dock