het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

160
BLOEITIJDPFIRK NEDERLANDSE VOLKSLIED
Bovendien komt het nog voor_ in een handschrift van
Doornik (1511 ), van Munchen (1516), in „Trium vocum
carmina" (1538) en Petrucci's „Odhecaton", enz. 1.
„Mn hert heeft altyt verlanghen" is eveneens zeer verspreid
en wordt aan Pierre de la Rue toegeschreven. Het
is het enige Nederlandse lied, dat voorkomt in de fraaie
liedboeken van Margareta van Oostenrijk, in wier dienst
de la Rue kapelmeester was. Een èènstemmige notatie
van dit lied komt niet voor, zodat van Duyse de melodie
heeft afgeleid van de Superius.
Tot de zeer populaire melodieen, die bij voorkeur meerstemmig
werden getoonzet, rekenen wij ook „Tandernaken".
Het „Odhecaton" van Petrucci bevat hiervan
zelfs drie bewerkingen, nl. die van Obrecht, Agricola en
Lacipida. Bij den laatsten componist mag men om de
beweeglijkheid van cantus en tenor een instrumentale
uitvoering veronderstellen. Verder bestaan er nog zes
luitbewerking en door verschillende componisten en
twee orgelbewerkingen van Paul Hofhaimer. „Tandernaken"
was zonder twijfel een zeer geliefde danswijs,
ook ver over onze grenzen. De beginregel komt trouwens
ook voor in een Quodlibet, uitgegeven door Prof. Dr J.
Wolf in „25 driestemmige oud-Nederlandse liederen".
Andere bronnen voor de kennis van het Nederlandse
polyfone volkslied zijn het „Duytsch Musyckboek" van
1572 en de verschillende „Musyck-boexkens", welke
Tielman Susato achtereenvolgens het licht deed zien
„ den Tenor altyt houdende die weise van gemeyne
bekende liedekens" en bedoeld „om singen en to speelen
op diversche instrumenten".
Doch in vergelijking met de enorme bloei en de onbegrensdheid
van het repertoire van het gewone volkslied
1 Zie verder hierover „Het leven en de composities van Jacobus
Barbireau" door Dr J. du Saar.