het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

TAAL, METRUM, VERSBOUW, MELODIE, RHYTHME, VORM 21
ieder geval aan deze eisen. Misschien is een groot deel
van zijn poezie ontstaan onder invloed van zijn schildknaap
Jan van Helu.
Dr P. C. Boeren spreekt deze mening vrij nadrukkelijk
uit in zijn biografie van den hertog „Een Nederlandse
Wacht aan de Rijn", waarin ook diens wapenfeiten
uitvoerig beschreven zijn.
Temidden van de afbeeldingen van beroemde minnezangers
als van Veldeke, Spervogel, Walther van der
Vogelweide, Tannhaiiser en Frauenlob in het bekende
handschrift van Manesse 1 prijkt ook hertog Jan op
een miniatuur. Met getrokken zwaard en wuivende
helmbos stormt hij bier op zijn tegenstander af. „De
plaatsing van hertog Jan onder de minnezangers eert
hem als den soldaat-troubadour, den soldat-trouvêre,
hetgeen men in feodale kringen als de hoogste vorm
van kunstenaarsschap en ridderlijkheid tezamen beschouwt.
Toch verdienen de minneliederen niet een gelijke
roem als zijn dapperheid wegdraagt. Zij zijn fris,
natuurlijk, spontaan, maar bewegen zich op het niveau
der nedere minne: de burgerlijke en landelijke liefde.
Er is slechts weinig in, dat herinnert aan de vergeestelijkte
minne der Provencallen", aldus Dr Boeren.
Met van Veldeke en Jan I zijn wij uitgesproken over het
begintijdperk van het Dietse lied. Frankrijk kende terzelfder
tijd een groot aantal troubadours en Duitsiand
niet minder minnezangers. Doch men bedenke, dat
Vlaanderen een Frans leen was, zodat er aan het hof
der graven Franse zeden en gewoonten heersten en bijgevolg
de minnestrelen hun liederen ook in de Franse
taal zongen. Alleen van Veldeke en Jan I maken hier-
1 Zo genoemd naar een ridder uit Zurich, gestorven in 1328,
die deze verzameling uit particuliere liefhebberij heeft aangelegd.