het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

HET WERELDLIJK LIED 93
Nochtans en heb ic haer niet misdaen
Anders dan ic haer mijn herteken boot.
Dat ic om een schoon vrouwe moet sterven!
'T en quam noyt ruyter in meerder noot!
Ook „Een ridder ende een meisken jonc" behoort tot de
schoonste balladen die wij kennen. Hoe brandend trots
is de toon van de maagd tegenover den ridder, die haar
niet trouwen wil, doch haar slechts te schande brengt.
Doch haar broeder komt haar te hulp. Hij bedenkt een
list en deelt den ridder mee, dat zijn geliefde is overleden,
waarop deze eindelijk tot inkeer komt. Hij haast zich
haar weer op te zoeken, doch op het kerkhof hoort hij
reeds de doodsklokken en het gezang der monniken.
En wanneer hij de kerk betreedt, ligt zijn geliefde daar
reeds op de baar.
Doen hi in der kercken tradt
Hi sach zijn lief ken staen in bare
Ghedect met een baren cleede
Recht of si nu oock doot ware
Hi hief op dat baren cleet,
Hi sach haer cleyn vingerken roeren!
Och, doen so loech haer roode monde,
Doen si den ridder voelde!
De ridder beveelt haar op te staen en belooft haar nu
te zullen trouwen, ook al zouden zijn vader, moeder en
v4E broers het hem willen beletten.
Wij hebben hier slechts enkele van de meest bekende en
meest karakteristieke balladen aangehaald, maar uit
deze voorbeelden zal men wel gemerkt hebben, dat ons
volkslied in dit genre buitengewoon veel te bieden heck
Want hetgeen wij bespraken, is slechts een klein gedeelte
van de veelomvattende balladenstof.