het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

82
BLOEITIJDPERK NEDERLANDSE VOLKSLIED
termen als: niet te langzaam, niet te vlug, krachtig, pittig
enz. Wij willen hiermede slechts enige algemene richtlijnen
geven en bedoelen allerminst hier bindende regels
te geven, of dat er star aan deze metronomisering moet
worden vastgehouden!
Natuurlijk blij ft het tempo afhankelijk van de ruimte en
het milieu waarin men zingt en van de omstandigheid of
an persoon zingt, een kleine groep of een geheel koor.
De meeste dansliederen en ook die van Valerius zijn
bijzonder geschikt voor koorzang. De stoere geuzenliederen
bijv. komen, gezongen door een mannenkoor, het
best tot hun recht.
Hoe meer personen er aan de volkszang deelnemen en
hoe groter de ruimte - het summum aan ruimte is natuur-
lijk de open lucht - des te langzamer wordt het tempo.
Sommige Valerius-liederen, zoals de overbekende „Wilt
heden nu treden", „O Heer, die daer", „Hoe groot o
Heer", die ook als gemeentegezang dienst doen, worden
meestal in zeer vertraagd tempo „choraliter" uitgevoerd.
Dit is natuurlijk niet de oorspronkelijke bedoeling geweest
van deze liederen. Ook bij het „Wilhelmus" wordt
dikwijls onuitstaanbaar gesleept. Dit maakt op buiten
landers dikwijls de indruk of er „geen fut" in ons yolkslied
zit, terwiji toch niets minder waar is. Een andere
droeve omstandigheid is, dat bijna niemand de tekst van
de overige coupletten kent, zodat bij een herhaling van
de melodie iedereen maar wat onverstaanbaars prevelt
en „doet alsor.
Alle coupletten van ons volkslied hadden tenminste op
school geleerd moeten zijn, evenals de teksten van de
meest bekende liederen. Dat daarbij ook op een goede
en duidelijke uitspraak dient gelet te worden zij hier
nogmaals opgemerkt. In dit laatste opzicht zijn wij Ne-