het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

100
BLOEITIJDPERK NEDERLANDSE VOLKSLIED
In een apart genre meiliederen plant de jongeling zijn
„meiboom" voor het venster van zijn aangebedene, in
de hoop dat zij dit amoureuze teken zal aanvaarden en
daarmede ook zijn liefde symbolisch beantwoorden. Doch
soms is het meisje hardvochtig en laat zij den minnaar,
ondanks zijn herhaalde klachten, met zijn, mei buiten
staan ( „Schoon lief, hoe ligt gij hier en slaept- ). In
„Schoon lieyeken, waar waardet gij den eersten meiennacht-
heeft de minnaar heel wat uitvluchten, omdat hij
verzuimde de mei direct te planten op de eerste dag van
deze maand, want zo wil het 't gebruik. Doch nu is
hij te laat; het meisje wil niet meer opstaan en zegt:
„Plant uwen mei daar buiten". Dit is een zeer bekoorlijk
liedje in dialoogvorm.
Bekende Meiliederen zijn nog „Die mei plezant", „Die
winter is een onweert gast", „O lustelicke mey, ghi zijt
nu in 't saisoene" en „Den lustelijcken mey is nu in den
tir, een der meest populaire liederen uit de 16de eeuw.
Ook in het begin van de 17de eeuw vinden wij deze wijs,
die opvallend is door zijn rijke melismatiek, nog in menig
liedboek aangehaald. De Engelse organist en virginalvirtuoos
John Bull (1563-1628) schreef er ook variaties
op en van Sweelinck wordt verteld, dat hij onuitputtelijk
was in het vinden van nieuwe variaties, improviserende
op dit thema.
Ook zijn er veel Meiliederen geestelijk geparodiseerd.
In het register van „De Schriftuurlijke Liedekens" door
Dr F. C. Wieder vind ik bijv. de volgende, waarvan
sommige min of meer verwant zijn:
Den coelen Mey is nu in sijn saysoen.
Den lusteliken Mey Christus playsant.
De lustelijcke Mey is nu in zijnen tijt.
Hoe lustich staet, den Mey nu in saysoene.