het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

146
BLOEITIJDPERK NEDERLANDSE VOLKSLIED
In een andere strofe wordt het Jezus-kind zo aanvallig
mogelijk voorgesteld:
Het heeft er twee oogskens zoo zwart als laget
En twee blonde krullekens dat staat zoo net
Het eet uit de panne en 't maakt hem niet vuil
En viel op de steenen en 't had geen buil.
strofe komt voor in twee verschillende liederen
:s een kindetje geboren op aard" en „Wat is er te
duen, zoo vroeg in 't seizoen". In het laatste lied beginnen
- :n tegenstelling met koude en sneeuw, die volgens
ons begrip onafscheidelijk met het kerstfeest verbonden
zijn - de bomen reeds te groenen en de natuur te ontwaken.
Tot de beschouwende liederen rekenen wij nog:
Zoete jezus uitverkoren.
Een kindeken zoo lovelik.
Ons is gheboren een uutvercoren.
Een seraphische tonge.
Het laatste lied zingt men nu nog telken jare in de
Plechelmuskerk te Oldenzaal. Volgens Jaap Kunst, die
dit lied noteerde, werd het reeds in de 13de eeuw in
Twente gezongen. De fraaie melodie laten wij hier
volgen (vb. 24, blz. 147).
Tot de idyllische liederen behoren ook de wiegeliederen
en de liederen met wiegend refrein. Een mooi voorbeeld
hiervan is „Ons genaket die avontstar". Het is wederom
een echt huiselijk tafereeltje, waarbij Maria het kind op
haar schoot zet en het voor zijn „mondekijn root" kust,
dan een bad bereidt, waarin het kindje met zijn hand
plettert, zodat het water eruit spat. De betekenis van
het refrein „Susa ninna, susa noe" is moeilijk te achterhaien
1 . Het is een typisch wiege-refrein evenals „suja
kindje" of „Na na, na, kindeke teen, Ei zwijg toch stil,