het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

34 BLOEITIJDPrRK NEDERLANDSE VOLKSLIED
Deze vorm vinden wij ook bij de „nyeu liedekens" van
het Antwerps Liedboek. Enige bekende vierregelige
verzen zijn: „In 't soetste van den meye", „Van den
Lantsknecht", „Daer staet een clooster in Oostenrijck",
„Het daghet in den Oosten", „Den dag en wil niet verborgen
zijn", „Ic sie die morgensterre", „Het viel eens
hemels douwe" enz.
Wij geven hierbij nog een paar van de meest voorkomende
vierregelige rijmschema's:
3a - 3b - 3a - 3b
4a - 3a - 4a - 3b
4a - 4a - 3b - 3b
4a - 4a - 4a - 3b
Het zou te ver voeren bij elk dezer vormen afzonderlijk
stil te staan. De afwisseling en verscheidenheid in strofenbouw
is schier onbegrensd. Men kent vijfregelige,
zesregelige tot zelfs dertienregelige strofen. Elk genre
heeft daarenboven verschillende rijmschema's. Het is
moeilijk uit te maken welke kunstvormen alien hebben
bijgedragen tot deze bonte verscheidenheid. De poezie
der troubadours en trouvêres is hierop niet zonder invloed
geweest en ook het meerstemmig kunstlied uit de
Ars nova heeft zijn sporen nagelaten.
Het Franse rondeau had in den beginne twee, drie of
vier versregels. Charles d'Orleans prefereerde echter
kwatrijnen. Later werd aan elk kwatrijn nog een vijfde
regel toegevoegd, rijmend op de voorgaande.
Bij een in het Antwerps Liedboek voorkomend lied
wordt de vierregelige strofe plotseling met een vijfregelige
afgewisseld ( „Het was te nacht, also soeten
nacht"). In het merkwaardige lied „Een koning die
hadde twee dochterkens", opgetekend door de Coussemaker,
wisselen zelfs drie, vier, vijf, zes en acht regels
per strofe.