het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

HET WERELDLIJK LIED 119
Hi, laet ons drincken en clincken
En laet ons waken, den dobbelen haen
Mijn keelken moet wijnken drincken
Al zou mijn voetken barvoets gaen.
is er nog sprake van Sinte Noywerc (nooit-werk), Sinte
Luyaert (luiaard) en Sinte Reynnuyts (nietsnut), welke
golden als hoogvereerde patronen van alle luiaards en
slampampers, die hun leven sleten in de „blauwe schuit"
of het narrenschip. Het narrenschip komt ook voor op
een tekening van Jeroen Bosch, die zich gaarne door
dergelijke tafereeltjes liet inspireren. Zowel hij als Pieter
Breughel, die bij voorkeur volkstoneeltjes weergeven,
hebben ons nog veel to leren over de muziekbeoefening
onder het gewone yolk. Vele problemen zijn hierbij nog
niet opgelost. Welk spreekwoord stelt bijv. de fiedelaar
voor op het grootse doek „Spreekwoorden", welke rol
speelt de doedelzakspeler op „Luxuria'', beide van
Breughel; en wat voor een soort lied zingen de „Vrolijke
zangers in het ei" van Bosch?
Dat onze voorouders ook van een koele dronk hielden,
is bekend. Vooral de Zuidelijke bewoners van het land
zijn er niet afkerig van, vandaar dat de meeste drinkliederen
uit deze streek afkomstig zijn of uit het naburige
Vlaanderen.
Een oud drinkliedje uit de 14de eeuw „Sginc her den
wijn, gheselle mijn" bezit bij van Duyse overwegend het
rhythme: 1: Ej . ) (6/8 maat).
Hetzelfde rhythme vinden wij ook in „Ende wil wi tavont
ghenoechlic sijn" (1537) met het ref rein:
Als dat wintjen wait, wi willen niet scheiden
wi willen verbeiden als dat haentjen crait.
„Van waer comt ons den coelen wijn" is een z.g. vraag-