het bloeitijdperk van het nederlandse volkslied

TAAL, METRUM, VERSBOUW, MELODIE, RHYTHM, VOR M 49
Wun-derschem prach ti ge gros-ze and mach ti - ge
MIME Mil Ell ENI
1111111111•11111111
111111111110
ttiaswil...111r iliramor mar air 11111111111111111
Won- derschoon prach ti ge won-derschoon mach ti ge
.411111111/7111111
1111111111111•11111111.0111111111111111111111
AI MEW .4111111111111W INMEMMS11111111111
',yam Nessw 1111111/"011r 1116. 111118111/.
WARM. 1116.n I
Voorbeeld 4
reich hold se - ge himm sche Frau
Allereerst bedenke men, dat de melodie van een volkslied
nooit gebonden is geweest aan een bepaalde toonsoort.
Achteraf kan men natuurlijk van de meeste melodieen
vaststellen in welke toonsoort zij staan, doch bij den
middeleeuwsen volkszanger is dit nooit opzet geweest.
Men bekommerde er zich niet om de regels van de toonsoorten
stipt in acht to nemen. Zo komen er dan ook
overgangen voor van de ene toonsoort in de andere,
zodat een juiste classificatie dikwijls niet mogelijk is.
Eerst na 1500 vinden wij ook de alteraties ( toevallige
verhogingen en verlagingen door kruisen, mollen en
herstellingstekens) schriftelijk vastgelegd, doch het is
natuurlijk mogelijk, dat zij reeds voor die tijd in de
praktijk voorkwamen. In de meerstemmige kunstmuziek
werden de alteraties reeds veel vroeger toegepast.
Het is de grote verdienste van Gevaert geweest, dat hij
heeft aangetoond hoe de oude christelijke gezangen
steunden op de toonsoorten ( modi) der Grieken 1 . Zijn
landsman Fl. van Duyse heeft deze theorie verder ont-
1 Le mêiopêe antique.