Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

die man,’ is haar openingszet, en een lange arm schiet te voorschijn
uit de blauwe plooien en wijst beschuldigend op mij. ‘Hij moet zijn
mond houden, en wij zullen samen wel uitmaken wat hij voor ons
kan doen.’ Dan begint ze verhalen te vertellen, verhalen over haar
eerste reizen naar Europa, en langzaam verandert de zaal in een
behaaglijk warm bad waarin de aanwezigen zich laten wiegen op de
golven van haar retoriek.
Na afloop staan we in een nauw gangetje nog even tegenover
elkaar. ‘Zie je,’ zegt ze superieur. Ze ziet dat ik haar
onweerstaanbaar aantrekkelijk vind, en lacht me uit zonder te
lachen.
De problemen zijn nu nog wel niet opgelost, maar er is iets
belangrijkers gebeurd: er is een situatie ontstaan waarin dat
mogelijk is, en mijn werk is eigenlijk afgelopen. Nu alleen nog een
aantal functionarissen in de hoofdstad af, waarvan er één me twee
uur laat wachten, maar gelukkig slaag ik erin, eindelijk voor zijn
bureau gezeten, met veel gekraak door de nog uit de koloniale tijd
stammende stoel te zakken, zodat hij wel van zijn troon moet
komen en ook overigens zijn superieure positie kwijt is — en ik
kom nog net op tijd thuis (nog bezweet van het eindeloze wachten
in de vertrekhal, waar brilleglazen beslaan van de vochtige hitte),
om in een sneeuwstorm de kraamverzorgster op te halen, die in dat
weer niet met het openbare vervoer kan komen.
Mrs Wilson, die als zovelen haar Europese naam even
gemakkelijk voor een Afrikaanse veranderde als haar kleding, is al
jaren dood, omgekomen als gevolg van de explosie van een gasfles
bij een kookdemonstratie, heb ik gehoord. In Afrika gaat wel eens
iets mis.
102