Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

vrouw en haar positie in de maatschappij. Hekserij. De
onderwerpen zijn legio. Onderzoekers kersvers van de universiteit
met budgets groot genoeg om dorpen van Afrikanen maandenlang
te voeden; met voertuigen en chauffeurs. Ja, dan hebben ze toch een
baan. Professoreninspe, later, ver weg van Afrika en andere
DerdeWereld landen. Ook zij zijn expatriates.
Eens ben ik in zo’n dorp geweest. Het opperhoofd had dertien
vrouwen. Vroeger was hij een christen van het type
éénmanéénvrouw. Hij was een beento: iemand die in Engeland is
geweest. Daar zat hij dan in roodoranje jeans op een zonovergoten
dag, als opperhoofd, omringd door expatriates die van hem wilden
weten hoe de plaatselijke rechtsregels in elkaar zaten. Expatriates
die whisky en cadeaus (gedeclareerd in Holland!) uitdeelden om
een boek te kunnen schrijven. De spelregels waren veranderd. Geen
blanken meer die bevelen geven, geen zwarte meer die onderdanig
is. Zij zijn nu gelijk, praten nu als vrienden, drinken nu samen
whisky. Zij kennen de spelregels. Afrika op een zonovergoten
achtermiddag, met overal salamanders. Ik moest aan Goethe
denken: ‘Gab mir ein Gott zu sagen wie ich leide.’
De rijken worden rijker. De blanken interpreteren opdat de
rijken nog rijker kunnen worden. Zo gaat Afrika naar de haaien!
Lumley Beach is mooi, betoverend en gezegend met gouden
stranden en omringd door bergen. Op Lumley Beach kan men zich
als hedonist uitleven, even Freetowns chaos vergeten. Er was altijd
wel een chauffeur te vinden in Fourah Bay, die een expatriate naar
Lumley Beach wou brengen; de rekening ging naar de universiteit.
De chauffeurs gingen nooit mee om te zwemmen. Zij waren keurig
geïnstrueerd. De expatriate wil in zijn eentje zwemmen. Dus zat de
chauffeur voor twee à drie uur in de auto te wachten op zijn
expatriate die zich uitleefde in de zee bij Lumley Beach.
Freetown is mooi vanaf Fourah Bay College. Gelegen op een
heuvel als een parel badend in de zon. Freetown tussen de
188