Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

de stad en thuis werd genood door de rijkste handelaren, kropen de
drie anderen ’s avonds thuis wat dichter bij elkaar, uit hun
evenwicht geraakt door al die vragen op de markt — soms van
volslagen vreemden — en de minachting die zij dachten te lezen in
de ogen van hun leerlingen. De week na de bekering was de
moeilijkste geweest. Het was even voor Kerstmis gebeurd en twee
van hen waren tijdens de vakantie naar het stadje gekomen, hadden
mij verteld wat er was gebeurd, en zich vervolgens overgegeven aan
wat hartverwarmend en geestverruimend roddelen. Het was niet
vijandigheid wat zij ondervonden, hadden zij gezegd, er waren geen
pesterijen, evenmin incidenten en gebeurtenissen die konden
worden uitgelegd als zijnde het gevolg van het nietnavolgen van het
voorbeeld van hun collega, maar toch...
Het leek mij toe dat de gebeurtenis hen nog onzekerder had
gemaakt dan zij al waren toen zij voet zetten op het continent —
eerst dachten zij dat de klimaatsverandering lag aan de burgeroorlog
aan de overkant, maar toen daar een adempauze werd ingelast,
bleven zij een ander paar ogen zien in de gezichten van hun
leerlingen. Die waren ook minder verlegen geworden om vragen te
stellen, hadden opeens meer zelfvertrouwen. In de stad waren
buurtkinderen begonnen hen Idris Ali te noemen, ongetwijfeld,
verzekerde ik hen, omdat zij moeite hadden chawadzja’s uit elkaar
te houden, zoals Chinezen voor ons allemaal op elkaar lijken. Keer
op keer, zeiden zij, werden zij geroepen door handelaren,
winkeliers, eenieder die tijd had te doden, om een praatje te komen
maken in de schaduw van een boom of winkelgalerij. Soms werden
zij voor Idris Ali gehouden en er kwam altijd een stortvloed van
vragen over godsdienst, gelardeerd met suggesties, soms zelfs
beloften, over wat er voor hen in het verschiet lag als zij hun
verstand zouden gebruiken of hun hart zouden volgen.
Ik kan hun gevoelens in die tijd moeilijk beschrijven: zij bleven
tenslotte maar een weekend. Ergernis overheerste, van het soort dat
219