Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

land is geworden en niet langer een verre vergeten streek is die
ergens anders, of gewoon nergens, bij hoort. Dat laatste was heel
vroeger in feite het geval en tot ruwweg de eeuwwisseling wisten de
verschillende erin rondtrekkende nomadenclans zich zonder veel
formeel bestuur best te handhaven. Nu moet het met alle geweld
(ook in letterlijke zin) als staat onder de staten meetellen, er een
heel staatsapparaat op na houden en aan ontwikkeling doen, terwijl
zijn nomadenbevolking altijd al de grootste moeite had om voor
zichzelf een bestaan bij elkaar te schrapen, laat staat ook nog eens
deze hele last mee te torsen. Biedt dit misschien aanknopingspunten
voor de theorie over de vroegste staatsvorming: waar zo weinig
surplus te bedenken, en dus te belasten valt, moet de drijfveer om
het als stamhoofd, roofridder of sultan te gaan proberen, navenant
wel erg gering zijn.
Er zit dus inderdaad weinig op dan hulp te zoeken, tenzij een
rijk olieland zoals de Verenigde Arabische Emiraten tot een fusie
genegen zou zijn. (De Golf van Aden als binnenzee, nieuwe schrik
voor strategen.) Schrale troost is dat het land strategisch
voortdurend gunstig ligt, een omstandigheid waaraan het altijd al
veel aandacht van buitenaf te danken heeft. Op het ogenblik zijn de
Amerikanen weer helemaal in, en inderdaad in een dikke
meerderheid, druk begaan met ’s lands armlastigheid en
weerbaarheid. Ze worden gevolgd door de Duitsers, die een flink
stuk Planung en bovendien de training van zowel de gewone als de
geheime politie voor hun rekening nemen. Ook de Egyptenaren zijn
er in groten getale, een graantje meepikkend van de Arabische
gelden die het land bereiken om zijn niet altijd even sterke affiniteit
met de Arabische taal en cultuur wat op te krikken. De Italianen
intussen zien dit alles met grote bezorgdheid aan, vol diepgevoelde
argwaan over wat de bedoelingen wel zouden kunnen zijn van al die
losse vrijers rondom hun bambino.
Seizoenswisselingen zijn hier een kwestie van verandering van
77