Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

Niettemin, de discrepantie was mij keer op keer opgevallen, dus
voorzichtig, in de hoop hem niet nog meer voor het hoofd te stoten,
vroeg ik:
‘Vindt U niet dat de ezel een nogal lange heeft voor zijn
postuur?’ Ik telde tot vijf, mijn ogen dichtknijpend tegen de zon die
nu onder de dakrand van de galerij was gezakt, en voegde er
zachtjes aan toe:
‘Ik denk dat de ezel die van de kameel heeft gestolen.’ Adam
Andindzja hield hoorbaar de adem in. Een ogenblik verstrakte hij,
toen ontspande hij op uitbundige wijze:
‘Ja! Ik denk dat je gelijk hebt. Jij hebt visie, jij ziet dingen die
onszelf niet meer opvallen, chawadzja.’ De valutahandelaars
kwamen uit de winkel en rekten zich gapend uit. Adam zei: ‘Ik
moet mijn gebeden doen,’ stond op en voegde zich bij hen.
Ik keek naar hoe de rij mannen hun gebeden deed achter hun
meest gerespecteerde geloofsgenoot, die hen voorging, hardop de
relevante gebeden opzeggend. De voorganger was van de
‘overkant’, een economische vluchteling die kon lezen en schrijven,
niet rookte of dronk en daarom werd beschouwd als een
godvruchtig mens. Hij onderwees een paar jongens en volwassenen
over het Boek en was tegelijkertijd een vrij eerlijke handelaar. Hij
zou niet terugkeren naar zijn land, niet na zich in het stadje te
hebben opgewerkt tot een oppassend en alom gerespecteerde
huisvader.
Ik strekte mij uit op de mat en voegde nog een kameel toe aan
mijn sigarettengebedje. Ramadan. Het verstandigste om te doen was
wat iedereen mij op het hart drukte, namelijk gewoon te eten en te
drinken. Maar eten met de onbesneden jongetjes en de dorpsgekken
die over de markt zwierven, bedacht ik, zou afbreuk doen aan mijn
status onder de mensen die van belang waren, dus vastte ik met hen
mee. Het was moeilijk, vooral om niet te roken en om ’s ochtends
vroeg zonder massa’s koffie en sigaretten het juiste toerental te
216