Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

een mannelijk en een vrouwelijk exemplaar op het strand te
wachten om in te schepen. Al Noeh, een ervaren zeeman en
houtbewerker, vroeg de verzamelde menigte om een ogenblikje
stilte en sprak aldus:
‘‘Dieren van het Universum! We gaan scheep voor een lange,
gevaarlijke tocht over de woeste baren tijdens welke onze veiligheid
in handen is van God, maar ook een beetje van ons zelf. U zijt in
groten getale gekomen, we zijn met veel meer zielen dan ik had
verwacht en ons vaartuig is slechts klein. Tijdens onze tocht hebben
we boven alles rust en vrede nodig aan boord. Ruzies kunnen ons
hulkje tot zinken brengen. Gemeenschap tussen de soorten kan
daarom niet worden toegestaan op reis. Het zou alles en iedereen in
het water kunnen laten vallen. Om kort te gaan, elke soort
gemeenschap is voorlopig verboden.’’ (Onze Heer al Noeh keek de
kameel aan toen hij dit zei.) Toen verhief de getaande zeeman zich
en kondigde met luide stem aan,
‘‘Dus spijt het me, maar zal ik alle mannelijke opvarenden
moeten vragen in de rij te gaan staan, want ik zal voor de duur van
de Zondvloed jullie lullen moeten verwijderen! De vrouwtjes
kunnen meteen aan boord gaan.’’
Terwijl de vrouwtjes de loopplank opliepen, haalden de
mannelijke dieren hun schouders, schoften of vleugels op en
vormden morrend een rij. Onze Heer al Noeh opende de deksel van
de grote houten kist die hij speciaal voor dit doel had getimmerd, en
zei
‘‘Hierin zullen ze veilig zijn opgeborgen. Jullie krijgt ze terug
wanneer de tijd daartoe rijp is, wanneer alles voorbij is. Nu gaan
jullie keurig in de rij staan en komt één voor één naar voren. De tijd
dringt, er pakken zich al wolken samen in het oosten!’’
Langzaam schuifelde de rij langs Onze Heer al Noeh: de vos, de
ezel, de olifant (Adam deed na hoe zwaar diens orgaan was), de
struisvogel, de hond, de hagedis, de muis (Adam plukte voorzichtig
213