Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

luistert ze naar het afnemende feestgeruis. Vooral is zij gespitst op
het geluid van regen. Want dit is het feest waarop zij eindelijk
vrouw zal worden, na maanden van afzondering waarin zij zich
slechts gebukt lopend en verborgen onder een deken buiten mocht
wagen, en waarin zij iedere avond hardhandig seksueel en sociaal
onderricht heeft ontvangen van haar mentrix en andere oudere
vrouwen. Als er vannacht regen valt, betekent dat onvruchtbaarheid,
geen zonen die ooit, als zij oud en lelijk zal zijn, voor haar zullen
opkomen, geen heupdoeken, geen sieraden, zelfs geen eten
misschien.
De bloedgeest Kanga die bij haar eerste menstruatie, vele
maanden tevoren, te kennen gaf dat hij bezit had genomen van haar
lichaam, zal over enige uren door het publieke feest van haar
uittrede definitief bezworen worden. Niet langer zal zij verkeren in
het gevaarvolle tussengebied waarin de krachten die zich door haar
menstruatiebloed openbaren, nog ongetemd zijn en alle
levensprocessen in de gemeenschap om haar heen schade zouden
kunnen berokkenen. Ze is vertrouwd met het beeld van open
etterende wonden, tuberculose, verlepte bladeren van maïs en
maniok op het veld, en weet dat dat de kwalijke uitwerkingen zijn
van Kanga, zolang deze nog in een toestand verkeert dat de
gemeenschap geen vat op hem heeft: niet alleen als
menstruatiebloed, maar ook als vruchten van miskramen en als
kinderen die ‘blind zijn opgezet’, dat wil zeggen verwekt zonder dat
hun moeder gemenstrueerd heeft sinds haar laatste bevalling. Ze
huivert bij de gedachte draagster te zijn van deze kracht. Maar haar
uittrede als vrouw, binnen enkele uren, zal haar (afgezien van
kortstondige perioden van menstruatie en bevalling) van deze
gruwelijke medeplichtigheid verlossen. Zij zal zichzelf niet meer
onder een deken hoeven verbergen; al moet zij voortaan altijd haar
dijen in het openbaar met een heupdoek bedekt houden. Zij zal niet
langer kankanga zijn, door Kanga bezeten novice, ‘vrouw in
141