Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

van het Tanzanian Friendship Tourist Bureau, die weinig goeds lijkt
te voorspellen (de tftb is een staatsorganisatie met een monopolie
op Zanzibars toerisme). Hij heeft een document met mijn naam erop
uit DaresSalaam gekregen, vraagt naar een voucher die ik niet heb,
en zegt dat ik de georganiseerde tour moet nemen. Ik heb geen zin
in een tour, althans geen officiële, en bezweer dat ik alleen maar
naar een hotel wil en dan verder wel zal zien. Maar dat gaat zomaar
niet: ik moet toch voor de tour betalen en trouwens, wat kom ik dan
wel uitspoken als ik niet wil sightseeën?
Samen met de douaneman treuzelt hij met mijn paspoort, en dan
begint het geduvel. Eerst wachten, dan moet ik mee naar een bureau
waar de hele affaire uitgezocht zal worden, langs Askari’s met
karabijnen, terwijl een ander intussen met mijn bagage verdwenen
is. Ik vraag me af hoe ik zo naïef heb kunnen zijn; er was nog maar
pas een nieuw plot geweest, executies zonder proces, en afgezien
daarvan waren de complicaties van Zanzibarreizen
spreekwoordelijk. Het was een publiek geheim dat soms zelfs
Tanzaniaanse ambtenaren werden uitgewezen, ondanks alle
federatie en unie, waarom ik dan niet in een of ander Spiel? Het
Zanzibar van mijn film bestond dus, en ik wacht af wat er gaat
gebeuren.
Niets. Zonder enige duidelijke reden neemt de zaak plotseling
een wending. Boosaardig wordt boeiend. Ik mag ineens gaan waar
ik wil, kan volstaan met een transport naar de stad, en de Friendship
Bureautaxi blijkt bestuurd door een heel mooie juffrouw die met
grote souplesse overal doorheen laveert. Kennelijk is hier mijn
andere Zanzibar aan het lonken. Ik probeer een gesprek, Zanzibar
interessant en zo, en zie in mijn verbeelding een heugenswaardig
bezoek ontvouwen. Maar ze ontwijkt handig mijn vragen, ze hoeft
me immers alleen bij mijn hotel af te zetten. Too bad, had ik toch
beter die staatstour kunnen nemen, wie weet is avontuur hier ook
staatszaak. Allebei mijn stereotiepen over Zanzibar verzanden in
60