Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

‘administratief’ af te doen, dus wie weet zat ik toch wel weer goed.
Hoe dan ook, ik zat een keer juist met een van de meest strategisch
geplaatste en interessantste hoofden van de streek — officieel in
dienst van de regering, onofficieel aan de kant van het verzet —
achter een tafel vol vertrouwelijk, explosief en bepaald boeiend
materiaal dat hij me wilde laten zien, toen in de verte flauw het
geluid van een motor hoorbaar werd. Het geluid zwelde langzaam
aan en het werd al gauw duidelijk dat het om een auto ging, vrijwel
zeker een Landrover. Het voertuig volgde de enig mogelijke route
in de buurt, namelijk regelrecht naar het huis waarin we ons
bevonden. Het was nog vrij vroeg, een uur of tien in de morgen.
Alle documenten verbergen ging niet meer, in de vrijwel kale
ruimte was er nauwelijks plaats om ze te verstoppen. In gedachten
maakte ik meteen een reuzesprong naar een Amerikaanse zendeling
die ik ooit eens had horen opmerken, naar aanleiding van zijn
onverwachte confrontatie met een groep Papoea’s met pijlen en
bogen in de aanslag: ‘Then the books don’t tell you what to do.’
Hier ook niet? De Landrover reed het erf op, trok een halve cirkel
voor hij stopte, en bij het wegvallen van het motorgeraas klommen
er een zestal forse kerels uit, in camouflagepakken gekleed en met
zonnebrillen en machinegeweren gewapend. De Special Force!
Door het open venster zagen we hoe ze eerst zwaarloom op de
grond stampten en zich gapend uitrekten voordat ze zich in de
richting van het huis begaven. ‘You stay here,’ zei de chief terwijl
hij zelf naar buiten liep. Wat hij daarop klaarspeelde was een
zeldzaam staaltje van conflictbeheersing. Met uitgestoken hand en
zijn beste officiële glimlach liep hij op de aanvoerder van de groep
toe, verwelkomde hun bezoek, en had daarna in de kortste keren een
krat bier tussen hen in staan, waar de heren zich vol overgave aan
wijdden. Nooit heb ik zo snel zoveel bier zien verdwijnen. De
commandant werd intussen door de chief mee naar binnen geloodst,
waarop hij mij, enigszins verrast en op een rauwjoviale manier, de
125