Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

kameel die steeds meer overstuur raakte door het meningsverschil
met zijn redder, zag de afstand tussen zichzelf en de andere dieren
groeien. Na nog enkele vruchteloze woordenwisselingen draaide hij
zich plotseling om en zette in galop de achtervolging in op de
andere dieren. Onze Heer al Noeh schreeuwde hem na:
‘‘Je kunt niet zonder! Denk aan je toekomst! Neem ’m nou!’’ en
gooide het ding in opperste wanhoop de hollende kameel na. En hij
gooide precies raak, maar wel achterstevoren!’ besloot Adam
terwijl hij het uitgierde, zich op zijn dijen kletste, mij overal
beetgreep en aanstootte. Ik had mij hulpeloos door zijn verhaal laten
meeslepen en snakte tussen mijn lachsalvo’s wanhopig naar adem.
Het was een mooie, neen, een schitterende draai aan het oude
verhaal en de blijmoedigheid van de verteller, zijn mimiek en de
andere dingen die hij had verzonnen om zijn verhaal te verfraaien,
hadden mij de beproevingen van deze gezegende maand volledig
doen vergeten.
‘Daarom dus pissen ze achteruit en moeten ze geholpen
worden,’ hikte Adam. Hij rolde zich op zijn buik om zijn
ademhaling onder controle te krijgen. De valutahandelaren binnen
hadden zich al een tijdlang koest gehouden. Er waren nu wat meer
mensen op de markt, om hun winkel te openen of op zoek naar
gezelschap om de tijd te doden. De straathond was verdwenen.
Achterover steunend op mijn ellebogen bekeek ik het verveloze
plafond van de galerij en liet het verhaal nog een keer in gedachte
passeren, genietend van de onverwachte wendingen en de climax.
Ik draaide mij op een elleboog en vroeg:
‘Oom Adam, wie heeft de lul van de kameel gestolen?’
‘Waarom vraag je zoiets? Kamelen hebben toch geen geheugen?
Het lijkt me vanzelfsprekend dat Onze Heer al Noeh gelijk had en
de kameel niet. Daar zou ik me verder geen zorgen om maken.’ Hij
keek heel ernstig toen hij dat zei, misschien was hij wel een beetje
in zijn wiek geschoten omdat er aan zijn verhaal werd getornd.
215