Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

postkoloniale Nairobi meer expatriates — Europeanen en
Amerikanen — zijn dan vóór de Onafhankelijkheid. Supermarkten,
scholen en dienstverlenende bedrijven zijn er de zichtbare getuigen
van, ieder op hun eigen manier de druk verwerkend.
Nairobi is een van die steden die in hun ontwikkeling ergens een
kritiek, maar moeilijk te identificeren punt bereikt hebben: als dat
eenmaal gepasseerd is begint het proces zichzelf te voeden en blijkt
het ineens allerwege nodig om, zoals hier, ‘onze man in Nairobi’ te
hebben. Met de ontwikkeling van de rest van het land hoeft zo’n
trend geen direct verband te hebben, maar het kan er een negatieve
zuigkracht op gaan uitoefenen. In ieder geval is het rechtstreekse
effect een snelle spiraal van huren en prijzen, een niet aflatende
bouwactiviteit en bepaald een opgewekte investerings en
speculatiebedrijvigheid, waarmee in dit geval vooral Kenia’s
nieuwe elite zich bezig houdt. Op zijn beurt maakt dat het mogelijk
het silhouet van de stad op tweeërlei wijze te beschrijven. De ene
manier is in universele termen en zegt: ‘Daar is PanAfrica, daar de
Intercontinental, daar Shell, Hertz, United Touring, Rentokil of
Olivetti.’ De andere tour is meer specifiek en legt uit, voor dezelfde
gebouwen: ‘Dit behoort aan de vicepresident, daarin zit
secretarisgeneraal X, dat is van minister Y en dat van zijn deputy
Z.’ Overigens ziet men in Kenia geen enkele tegenspraak in zulke
parallelle structuren. De befaamde Ndegwa Commission heeft er
een comfortabele officiële grondslag voor gelegd, waarin de
bewuste verstrengeling van bureaucratisch en businessbelang wordt
aanbevolen.
Kan economisch gezien Nairobi’s expansie geen kwaad? In vele
steden van Afrika waar moderniteit gestalte krijgt, gebeurt dit
uiteindelijk op rekening van een rurale sector die daarvoor
nauwelijks of niet de offers kan opbrengen. Regeringskantoren en
publieke diensten worden dan gebouwd, bemand en betaald in de
verwachting dat hun kosten later wel weer door gestimuleerde groei
67