Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

de Kroemierse dorpssamenleving moeten binnenstappen. Tamsma
neemt, helemaal in zijn eentje, het hoogste deel van het gehucht
voor zijn rekening. Hasnawi en ik zullen ons op lager liggende
erven richten. Ik strompel achter hem aan een erf op, waar hij de
onzichtbare bewoners toeroept, en begin frenetiek afstanden af te
passen en op te tekenen, de blikken vermijdend van mensen die in
een deuropening verschijnen. Ik was van plan te doen alsof deze
eenzame activiteiten mij vanzelfsprekend toeschijnen en mij
helemaal absorberen, maar het gevoel dat wat ik doe volkomen
krankzinnig is, voor de inheemse omstanders zo goed als voor
mijzelf, wordt steeds heviger. Ten slotte sta ik op een
vooruitspringende rots twintig meter van het erf af, in een pose van
deskundig waarnemer, maar ik blijk niet in staat de verwarring van
weggetjes, boomgroepen, hutten en veldjes, de beken in de diepte
en de beboste hellingen ver daarachter tot een eenheid te vatten en
op papier te brengen. Het zweet breekt mij uit. Zie je wel: al bij de
eerste meest simpele poging val ik door de mand, ik ben helemaal
geen antropoloog en zal het nooit worden...
Onze Indiadeskundige komt even langs en neemt de ergste
spanning weg. Tamsma keert terug, we worden een huis
binnengeroepen en drinken er de sterke zoete thee. De mensen
krijgen een gezicht, het blijkt werkelijk mogelijk te zijn via de tolk
een eenvoudige conversatie te voeren. Onbekendheid met wat
beleefd is hier leidt helemaal niet tot catastrofen: tolk en gastheer
lichten ons vriendelijk voor. De naam van ‘Msjeu Goes’ (Guus
Hartong) valt, als ‘broeders’ van ‘Goes’ worden wij uitgenodigd
zijn goede relaties met de bewoners voort te zetten. De ban is
gebroken. Als we de volgende dag terugkomen is het maken van
een kaart geen probleem meer.
Dan is het tijd om censusgegevens en genealogieën te
verzamelen in hetzelfde gehucht. Onze tolk kent de bewoners en
heeft ruime ervaring met de bizarre belangstelling van de
25