Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

verwachten babaloebaloe, of een uitroep van dergelijke strekking, te
horen. Je vraagt je af waarom dat eigenlijk niet net zo goed hier
vertoond kan worden; maar, nogmaals, dan zouden de Kenianen het
niet kunnen zien.
Wie zegt dat dit het karikaturale onderstreept en dat de andere,
gewone, alledaagse dingen niet uit de verf komen, krijgt gelijk.
Maar niet nadat hij eerst nog heeft erkend dat Nairobi ook en bij
uitstek settlerhoofdstad is, trekpleister van een nog steeds zichtbaar
corps blanke boeren met grote bedrijven in de White Highlands,
waaraan de stad een subcultuur van kaki en kniekousen te danken
heeft, waarin het jambo bwana nog zijn oude betekenis heeft en
waarin de bezoeker door velerlei details in gedrag en gebaar
herinnerd wordt aan de bestendigheid der dingen. (Een subcultuur
ook die het enige of oudste — de claims variëren — Europese
beroepstheater ten noorden van Johannesburg heeft opgebracht; ook
het enige theater ten noorden van Johannesburg waar dames in bont,
maar nu juist niet van luipaard, verschijnen.) En ook niet voordat hij
heeft beaamd dat Nairobi bovendien nog Indische stad is, waar
niettegenstaande alle beperkende maatregelen de doeka’s met
kruidenierswaren, zoete gebakjes, zonnebrillen, grammofoonplaten
of Afrikaanse beeldjes (nu ook in Japan vervaardigd) nog steeds
floreren, waar kinderen hetzij naar de Agha Khan School of naar de
orthodoxe school gaan, waar de dhobiman binnen 24 uur de was
terugbrengt, en waar een altijd beschikbare en bijna altijd Mr Singh
geheten klusjesman de lekkages, kortsluitingen of kapotte
koelkasten weer in orde maakt.
Nairobi is vergelijkbaar met een soort glazen kast, een etalage,
waartegen een hele bevolking met zijn neus gedrukt staat. Tot zover
niets bijzonders, want dat hadden we verwacht: opdringende
moderniteit begint vanuit de stad, en hoe moderner die is hoe groter
het contrast. Mettertijd breidt die olievlek zich wel uit tot hij het
hele land bedekt, zo kun je verder redeneren.
69