Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

in het stadje die alleen tijdens deze geloofprijsde maand water
dronken en de overige elf maanden een streng dieet volgden van
gegist bier en geroosterd vlees. Dat waren de slagers en smeden van
het stadje. Na zonsondergang masseerden zij hun kelen met een
paar slokken water, worstelden zich door het moeghribgebed en
vatten dan opgelucht en van ganser harte hun normale routine op,
tot de zon weer opging.
‘Bij wie ga je ontbijten?’ vroeg Adam.
‘Bij de bovenmeester,’ antwoordde ik. ‘Ik stap maar eens op om
nog snel in bad te kunnen.’
‘Kom morgen met ons ontbijten, chawadzja, je bent van harte
welkom. En neem de bovenmeester mee, we zien hem dezer dagen
niet vaak meer.’
Ik stond op, trok mijn schoenen aan en schudde hem de hand. Ik
was nog steeds bezig de dingen te herkauwen die hij had gezegd.
‘Oom Adam, sommige dingen die U zojuist vertelde over de
moslim chawadzja doen me denken aan wat U zei over kamelen, en
over wat Jaqoeb me ooit vertelde over die man met dat gezwollen
hoofd, en dat verhaal over wat kamelen hun meesters aandoen als
hun hulp wordt geweigerd. Wat ik wilde zeggen...’ zei ik, Adams
eigen uitdrukking bezigend en bang dat mijn vraag hem niet zou
bevallen:
‘Misschien weigerde chawadzja John om zijn oude meester te
helpen en is die boos geworden en heeft hij zich op hem
gewroken?’
Adam Andindzja schudde moedeloos zijn hoofd:
‘Misschien is voor jou het moment aangebroken om terug te
keren naar je land, chawadzja, om je boek te gaan schrijven. Het
lijkt alsof je alles al weet, zelfs van dingen waarvan wij zelf geen
weet hebben, of willen hebben. Oordeel niet te streng over ons in je
boek.’
Ik knikte en draaide mij om.
227