Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

weidegronden een vrijwel even grote vertegenwoordiging zou
krijgen als de Baïroe meerderheid, waarvan het overgrote deel in de
dichtbevolkte streken van Sjema, Igara en Boenjaroegoeroe
woonden. Maar overigens was hij misschien toch meer een soort
van ‘constante’, een vaste referentiefiguur waarvan iedereen wist
‘waar hij stond’, iemand meer van de knikkers dus dan van het spel.
Op zichzelf was dat ook ergens de moeite waard, maar het was een
schamel troostprijsje in vergelijking met de doorbraak en het begin
van de ontrafeling van sleutelvragen, waarop ik had gehoopt.
Of was Karoengi mij misschien toch te slim af geweest? Hij
wist immers waarin ik geïnteresseerd was? Alleen al het korte
contact met Mwenge, de dp secretaris, had hem daaraan kunnen
herinneren, maar ik was zeker dat hij het ook al eerder van anderen
had gehoord. Had hij doelbewust al mijn vragen gepareerd en het
gesprek op voor hem ongevaarlijke onderwerpen gericht gehouden?
Ik verdrong de vraag even snel als hij opkwam, ik kon er toch niets
mee beginnen.
Mijn speurtocht naar de achtergronden van de politieke
verhoudingen in Ankole zou ik weer via andere ingangen moeten
voortzetten. Nu moest ik eerst door naar het naburige Toro district,
voor nauw verwant onderzoek naar de Rwenzoeroeroe
afscheidingsbeweging. De tocht zelf was iedere keer weer een
belevenis: eerst door het dichtbebouwde groene bergland van Igara
en Boenjaroegoeroe, tot aan de rand vanwaar je het grootse uitzicht
over de Western Rift Valley kreeg, dan naar beneden en ten slotte
dwars door het Queen Elizabeth National Park naar Toro. Bij de
ingang van het park de borden met ‘elephants have right of way’,
met een gestileerde afbeelding van één zo’n mammoet. Ze hadden
een verre gelijkenis met sommige waarschuwingsborden in de buurt
van Oirschot, hier met het silhouet van een zware legertank.
Een paar weken later, terug in Kampala, arriveerde een brief in een
122