Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

Aan Bolle moet ik vaak denken als ik artikelen over Suriname lees.
Bij Nola had ik ook mijn broederdichter en vriend Shrinivasi
ontmoet. Ik lees vaak Shrini’s gedicht:
‘Ik zou jullie willen binden
tot één volk
zonder dat dit een sprookje blijft
want in woord zijn wij surinamer
maar in daad nog steeds neger
hindoestani, javaan of chinees...’
Shrini, de Hindoestaan, opgevoed als katholiek, met zijn sporen van
creolisering: een Surinamer bij uitstek.
Een Hollandse jongen, een student uit Amsterdam, is aan
tetanus gestorven. Zij waren aan het spelen en toen had hij zich
bezeerd met een houwer. Vrijdags was hij al dood. De Nederlanders
zitten bleek in de zon bij Zorg en Hoop. De Creolen zijn zo lief
voor de bakra’s.
Met Dobru ben ik naar een bosnegerdorp gegaan. Boesi sa tek’
mi baka — laat het bos me terugnemen. De bosnegers hebben
gevochten tegen de Nederlanders: Joli Coeur, Boni en Barron zijn
nu nog helden! Er was een feest want de rouwperiode voor de
oudste vrouw in het dorp was nu over. In de geweerschoten
herkende ik Achebe’s Een wereld valt uiteen. ’s Avonds zou er
gedanst worden: eerst door de mannen, dan door de vrouwen, dan
door de jongens en meisjes die meestal in Paramaribo woonden.
Alles was perfect. Koningspalmen, zwarte gezichten gehuld in
duisternis. Toen vroeg Dobru mij om een tori te vertellen. Ik heb
het al zo vaak gedaan. En toen gebeurde het. Een bosneger kwam
schreeuwend op me af. Eén tel was er verbijstering, en toen
herkenning. Zo hoort het in de orale traditie. Hij danste voor me,
tartte me als het ware. En toen dansten wij samen, snel, zwetend,
195