Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

men voelt (vermengd met onmacht en woede) wanneer men wordt
verraden door iemand van wie zulks niet werd verwacht. Er waren
ook schuldgevoelens over hun onbekwaamheid een theologisch
debat te voeren op het niveau dat hier voor normaal werd gehouden,
of zelfs simpele vragen over het christendom en de Bijbel te
beantwoorden. Nog meer schuldgevoelens vanwege de drie miljoen
werklozen die zij waren ontvlucht, maar die bijna dagelijks in de
landstaal werden besproken op de radio. Niettemin, zo hadden zij
eraan toegevoegd, zij werden nog steeds regelmatig uitgenodigd te
komen eten, er waren geen rellen in de klas, geen conflicten met
collega’s op school, en op de markt was men even voorkomend als
vroeger. En toch was de sfeer veranderd...
Tijdens diezelfde kerstvakantie was Idris Ali weer in vol ornaat
op een woestijntocht gegaan, eerst alleen en later samen met
kameelnomaden die hij onderweg had ontmoet, op de vierde kameel
die hij sinds zijn komst had gekocht. Weken later was hij door de
Desert Police gearresteerd in het verlaten noordwestelijk deel van
de provincie en gevangen gezet omdat hij geen papieren bij zich
had. Een telefoontje van de eenzame woestijnpost naar de
districtshoofdstad loste de kwestie van zijn identiteit op, maar
niettemin, hij was twee weken te laat weer begonnen met lesgeven.
Hij kwam ervan af met de waarschuwing nooit meer zoiets te doen.
Adam Andindzja liet zich zakken op zijn gedeelte van de mat,
tevreden glimlachend met zijn aards bestaan. Hij rekte zich uit,
bekeek me welwillend van top tot teen en liet vervolgens zijn blik
waren over de markt en de vleeskramen. De straathond was weer
terug en had een soortgenoot met een halve staart meegenomen.
Met de neus aan de grond speurden zij naar overgebleven botten en
kluiven onder de kramen die op het normale tijdstip alweer niet
bemand waren geweest. Vanuit een hondenperspectief was er
sprake van een nieuwe ontwikkeling die hopelijk tijdelijk was. De
220