Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

om het verschil bij te passen, zeker voor de lagere goden. Iedereen
is daar dan ook druk mee bezig, zodat er van het ambtelijk bedrijf
niet zo veel terecht komt. Een plaatsje binnen het overheidsapparaat
is eerder een soort uitvalsbasis (met een eigen bureau en telefoon,
als je geluk hebt), van waaruit een veelvoud van het ambtelijk
salaris verdiend kan worden. Waarom verpachten zij die plaatsen
niet gewoon?
Het Juba Hotel is één van de ruwweg drie voor de hand liggende
verblijfplaatsen in Mogadishu. Het Croce del Sud is aantrekkelijker,
maar voortdurend volgeboekt. Zijn kloosterachtige binnenhof is
daar ongetwijfeld debet aan. Buiten bij Juba, naast de voordeur,
staat in brons gegraveerd hoeveel ieder van de districten van het
land bijeengespaard heeft om de bouw ervan te bekostigen, zo’n
tien jaar geleden. Binnen, in de immense ontbijtzaal, verschijnen
morgenochtend weer allemaal ernstige ontwikkelingsexperts, die
projecten komen bespreken en opzetten. Zij hebben een opvallende
monopoliepositie, want toeristen en zakenlieden komen hier
nauwelijks — die hebben hier weinig te zoeken. Er is een hausse in
projecten, ieder vliegtuig voert weer nieuwe missies aan.
De gezichten van de ontbijtgangers staan gefronst, de
gesprekstoon is steeds bezorgd, als gold het een patiënt waarvan
men niet meer zo zeker is of hij het zal halen. In de koffertjes
bevinden zich surveys, feasibility studies, interimrapporten, en
vooral steeds nieuwe vragenlijsten die uitgetest moeten worden:
over voedingsgewoonten, energiebehoeften, huishoudbudgetten,
onderwijsverwachtingen en alternatieve werkgelegenheid, het hele
repertoire van de ontwikkelingsconsulent — ja, nee, geen antwoord;
surveys om de koorts te meten. Na het ontbijt wordt het hele
gezelschap afgehaald en naar hun respectievelijke
vertegenwoordigingen of counterparts gebracht, in witte Jeeps en
Landrovers met undp, World Bank, oxfam, ilo, usaid of andere
donoremblemen in zacht blauw erop uitgevoerd. Het is als
75