Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

over Frolinat gegeven. Bovendien bleek dat Sidick in de stad was
en dat hij me de volgende dag voor een onderhoud verwachtte. Het
werd een stijf en opgeprikt gesprek met hem, dat ik op de band
opnam, omdat ik aan het toen nog bestaande blad PolitiqueHebdo
een interview met Sidick beloofd had. Toen ik toestemming vroeg
om zijn woorden te publiceren, leefde Sidick helemaal op. Voor wat
hoort wat. Dat geldt ook voor revolutionaire bewegingen, en vanaf
dat ogenblik werden Sidick en zijn vrienden wat scheutiger met
vertrouwelijke informatie, met inbegrip van documenten die ik ’s
avonds mee mocht nemen naar mijn hotel (en de ochtend daarop in
alle haast fotocopieerde, zonder daar toestemming voor te vragen,
een probleem waar ik op terugkom). Uiteindelijk leidden mijn
gesprekken met Sidick tot een uitnodiging om naar Tripoli te
komen, het werkelijke hoofdkwartier van Frolinat.
Zo stond ik dan om 10 uur ’s avonds in Tripoli, een mij
volkomen onbekende stad, met als enige steun het telefoonnummer
van Frolinat en het adres van een niet te duur hotel. Dat laatste
bleek weliswaar niet moeilijk te vinden, maar er waren helaas geen
kamers vrij. Of ik dan misschien naar een ander hotel mocht bellen
om te zien of ze daar wat hadden? Ach, zei de eigenaar, het mag
wel, maar het heeft geen zin, want er zijn in Tripoli toch nooit
kamers vrij. ‘Too many businessmen. So few hotels. Very sorry.’
Of ik dan naar Frolinat mocht bellen? Geen bezwaar. Helaas, ook
geen gehoor. Mijn revolutionaire vrienden gingen kennelijk met de
kippen op stok, of waren — in strijd met de revolutionaire moraal
— aan het stappen. Het laatste was overigens onwaarschijnlijk,
want men kan niet stellen dat er onder Kadhafi in Tripoli een
bloeiend nachtleven is. Kortom, daar stond ik, en ik kon moeilijk in
de hal van een vol hotel blijven staan. Met loden schoenen en een
zware koffer liep ik de nacht in.
Waarheen? Op eigen houtje een hotel zoeken had geen zin.
Tripoli is een bewust Arabische stad met overal uitsluitend
85